Ingvar Kamprad był w młodości nazistą i takim pozostał do swojej śmierci.
Sprawę wygrzebali żydzi w latach 1996- 1998 i poddali go szantażowi, domagając się od niego milionowych (miliardowych) odszkodowań za ich cierpienia. Wtedy szefem tej żydowskiej szajki terrorystycznej był Elie Wiesel.
Kamprad nie ustąpił, ale sprawa nagle — dziwnie — ucichła, a to oznacza, że zapłacił im po cichu.
Jest bardzo prawdopodobne, że fundacja, która zarządzała całym majątkiem IKEA, została już częściowo przejęta przez żydów, jak i przez partię socjaldemokratyczną Szwecji.
Ingvar Kamprad nie ma nic wspólnego z tą kampanią zboczeń, on był nazistą, szwedzcy naziści – nawet najgorsi – i tak są dużo lepsi, niż najlepsi żydzi czy najlepsi liberałowie.
Kamparad zawsze wypowiadał się dobrze o Polsce i Polakach, twierdził, że rozwój IKEA nie byłby możliwy bez polskiego przemysłu meblowego.
Polacy powinni umieć właściwie sterować swoją nienawiścią — uderzać w faktycznych sprawców tej agresji zboczeńców.
Red. Gazeta Warszawska
+
Mroczna nazistowska przeszłość Ingvara Kamprada
Przytulny facet od mebli Ingvar Kamprad ma mroczną przeszłość jako aktywną na skraju prawej krawędzi.
21 października 1994 r. Expressen opublikował jedną ze swoich największych recenzji:
Przez wiele lat - nawet po tym, jak rozległość hitlerowskich zbrodni wojennych była jasna dla każdego - Ingvar Kamprad był zaangażowany w ruch nazistowski Nysvenska, który między innymi propagował zjednoczoną i świadomie rasowo oczyszczoną Europę.
Ruch był prowadzony przez Per Engdahla i kopanie Expressen pokazał, że Ingvar Kamprad i Engdahl spotkali się wiele razy od 1942 roku i stali blisko siebie.
Trzymał pokój weselny
Kamprad przekazał pieniądze na rzecz ruchu, a także opublikował książkę Per Engdahla „Political General Education”.
Kiedy Ingvar Kamprad ożenił się po raz pierwszy w 1950 r., Per Engdahl został nie tylko zaproszony, ale także poproszony o zabranie głosu.
W przypadku Ingvara Kamprada, jesienią 1994 r., 46-dniowa walka o przywrócenie reputacji po ujawnieniu.
Zasadniczo wszyscy pracownicy Ikei poświęcili się zarządzaniu kryzysowemu, a jeszcze przed opublikowaniem artykułów mieliśmy strategię umieszczania wszystkich kart na stołach, informowania o wszystkim, a jednej osobie zlecono przeglądanie Archiwum Narodowego, gdzie Per Engdahl przekazał wszystkie swoje działania, aby znaleźć wszystko kto miał kontakt z Kampradem.
Ingvar Kamprad nie zaprzeczył niczemu, ale odniósł się częściowo do swojej młodości - miał 16 lat, kiedy zaczął angażować się w ruch Nysvenian - i uświadomił sobie „największy błąd swojego życia”, który nazwał także „urojeniami”
Nowe objawienia
Cztery lata później, w 1998 r., Nastąpiła kontynuacja.
To, czego Expressen nie odkrył i czego Ingvar Kamprad nie wspomniał pomimo swojej strategii „wszystkich kart na stołach”, polegało na tym, że przed dołączeniem do „Ruchu Nysvenska” zaangażował się w jeszcze bardziej zatrudnioną nazistowską organizację, ujawniła Elisabeth Åsbrink w książce „I w Wienerwald drzewa zostały ”.
Kilka lat wcześniej Kamprad dołączył do młodzieży nordyckiej, gdzie członkowie ubierali się w mundur ze smyczą i witali Hitlera na spotkaniach.
Ingvar Kamprad był członkiem, wklejał plakaty na spotkania, uczestniczył w spotkaniach i obozach. W szkole propagował, rysował krzyże w książkach i na ławkach.
Ujawnienie podejrzewało go bardziej niż pierwszego, ponieważ celowo uważano, że ukrył swoją przeszłość.
On sam wyjaśnił, że tak naprawdę nie pamiętał swojego czasu w młodości nordyckiej, a po części, że myślał, że sam fakt, że wcześnie przeniósł się do ruchu Nysvensów, że już po latach wyrzekł się organizacji.
Ingvar Kamprads mörka nazistförflutna
1994 briserade bomben i Expressen:
Den gemytliga möbelgubben Ingvar Kamprad har ett mörkt förflutet som aktiv på yttersta högerkanten.
Den 21 oktober 1994 publicerade Expressen ett av sina största scoop:
Under många år - också sedan vidden av Hitlertysklands krigsförbrytelser stått klart för var och en - hade Ingvar Kamprad varit engagerad i den nazistiska Nysvenska rörelsen, som bland annat propagerade för ett enat och rasmedvetet rensat Europa.
Rörelsen leddes av Per Engdahl och Expressens grävande visade att Ingvar Kamprad och Engdahl hade träffats många gånger från 1942 och framåt och stod varandra nära.
Höll bröllopstalet
Kamprad bidrog med pengar till rörelsen och gav också ut Per Engdahls bok ”Politisk allmänbildning”.
När Ingvar Kamprad gifte sig första gången 1950 var Per Engdahl inte bara inbjuden utan också ombedd att hålla tal.
För Ingvar Kamprads del blev hösten 1994 en 46 dagar lång kamp att återupprätta sitt anseende efter avslöjandet.
I princip hela Ikeas stab ägnade sig åt krishantering och redan innan artiklarna publicerades hade man som strategi att lägga alla kort på borden, redovisa allt och en person fick i uppdrag att leta igenom Riksarkivet, dit Per Engdahl donerat alla sina handlingar, för att hitta allt som hade beröringspunkt med Kamprad.
Ingvar Kamprad förnekade ingenting men hänvisade dels till sin ungdom - han har varit 16 år när han började engagera sig i Nysvenska rörelsen - och han hade insett ”sitt livs största misstag” som han också kallade ”förvillelser”.
Nya avslöjanden
Fyra år senare, 1998, kom en uppföljning.
Vad Expressen inte upptäckt och vad Ingvar Kamprad inte nämnt trots sin strategi med ”alla kort på borden” var att han varit involverad i en än mer hårdförd nazistorganisation innan han gick med i ”Nysvenska rörelsen”, avslöjade Elisabeth Åsbrink i boken ”Och i Wienerwald står träden kvar”.
Flera år tidigare hade Kamprad gått med i Nordisk ungdom, där medlemmarna klädde sig i uniform med koppel och gjorde Hitlerhälsningar vid mötena.
Ingvar Kamprad var medlem, han klistrade upp affischer för möten, deltog vid möten och läger. I skolan propagerade han, ritade hakkors i böcker och på bänkar.
Avslöjandet misstänkliggjorde honom mer än det första eftersom han ansågs medvetet ha dolt sitt förflutna.
Själv förklarade han att han dels inte riktigt mindes sin tid i Nordisk ungdom, dels att han tyckte att själva det faktum att han tidigt glidit över till Nysvenska rörelsen visade att han redan i tonåren tagit avstånd från organisationen.
