Rolo Slavski. Podział pokoleniowy w Europie Wschodniej: sowieccy boomers

Na Zachodzie spędzamy dużo czasu, bez końca dyskutując o różnych pokoleniach i ich wzorcach głosowania, wartościach i niszach ekonomicznych w naszych społeczeństwach. Chociaż istnieją wyjątki od wszelkich reguł, skupiono się na pewnych uogólnieniach dotyczących Silent Generation, Baby Boomers, Generation X, Millennials i Zoomers.

A co z Europą Wschodnią? Czy mają podobny podział pokoleniowy?

No cóż, znowu na Zachodzie ten podział pokoleniowy powstał głównie w wyniku rewolucji kulturalnej lat 60-tych. Wcześniejsze pokolenia z pewnością różniły się poglądami i okolicznościami historycznymi, ale od lat 60. zmieniło się coś, co podzieliło ludność na odrębne kohorty kulturowe. Odpowiednik miał miejsce na Wschodzie pod koniec lat 80. i na początku lat 90., po rozpadzie Związku Radzieckiego i rewolucji kulturalnej, która nastąpiła w jego następstwie. Po raz kolejny wszystko w Slavlandii kręci się wokół ZSRR i stosunku ludzi do niego, pamięci o nim i stosunku do tego, co reprezentował.

Pokolenie sowieckie to w zasadzie każdy, kto osiągnął pełnoletność w Związku Radzieckim i spędził swoje młode lata jako część tego systemu. Ludzie ci na ogół żywią nostalgię za ZSRR, która wiąże się zarówno ze wspomnieniami ich beztroskiej młodości, jak i ogólnym poparciem dla rzeczywistego systemu gospodarczego, społecznego i politycznego, w którym żyli. Częściowo tłumaczy się to faktem, że schyłkowy Związek Radziecki był ogólnie stabilnym, wolnym od przestępczości i wszechogarniającym państwem-nianią od kołyski do grobu. Bardziej niż jakiekolwiek inne pokolenie, pokolenie sowieckie jest w dużej mierze monolityczne w swoich poglądach i postawach, ponieważ ich źródło informacji było ustandaryzowane i nie miało dostępu do alternatywnych mediów. To sprawia, że ​​ich analiza jest dość łatwa,

Warto wspomnieć, że ludzie ci są często pejoratywnie określani jako pokolenie Sovok, a kiedy ludzie w Europie Wschodniej odnoszą się do „sowoków” lub stanu „podobności do savoka”, mają na myśli sowieckie postawy, wartości i sposoby robiąc rzeczy. Nie jest to zbyt miłe słowo, ale też nie jest na poziomie przekleństwa czy oszczerstwa. Jest używany w podobny sposób, jak wyrażenie „Ok, Boomer” jest używane przez milenialsów, by wyszydzać pokolenie rodziców i ich wartości.

Sovok to oczywiście miotła w języku rosyjskim iz jakiegoś powodu popularne stało się nazywanie sowieckich nostalgów sovokami, prawdopodobnie z powodu ich tendencji do zaprzeczania, że ​​w czasach Związku Radzieckiego działo się coś złego. Dla przykładu, gdyby ktoś wspomniał o istnieniu archipelagu gułagów na Syberii, który stworzył Związek Radziecki, sowok zaprzeczyłby istnieniu czegoś takiego i jednocześnie upierałby się, że ludzie w nich zasłużyli na uwięzienie przed zamiatanie niejako dyskusja pod dywanem.

Zresztą, ze względu na ich wagę demograficzną, prawie cała kultura w Europie Wschodniej kręci się wokół nich, ich poglądów na świat i ich gustów. Ponieważ pozostają oddanymi i oddanymi obserwatorami telewizyjnymi, cała oficjalna propaganda jest transmitowana z myślą o nich. W rezultacie otrzymujesz non-stop finansowane przez państwo dramaty o II wojnie światowej, które są odtwarzane niemal bez przerwy, prawie bez przerw na reklamy. Spędź trochę czasu mieszkając z tymi ludźmi, a przyzwyczaisz się do nieustannego stukania z karabinu maszynowego przemykającego przez cienkie jak papier ściany bloku i gniewnych niemieckich odgłosów szczekania dochodzących z telewizora. Przerywają go tylko od czasu do czasu te okropne „narodinye” koncerty muzyczne, na których śpiewacy po sześćdziesiątce śpiewają piosenki miłosne z lepszych czasów oraz reklamy reklamujące środki przeczyszczające i usługi prywatnych uzdrowisk.

Hej, co mogę powiedzieć? Telewizyjni ludzie wyraźnie znają swoje docelowe demo.

Co więcej, nie ma jeszcze polityka podobnego do Obamy (przynajmniej w Rosji), który zademonstrowałby siłę mediów społecznościowych i docierania do Internetu młodszym ludziom, aby wywołać lawinę wyborczą na jego korzyść, chociaż Alexey Nawalny był blisko. Telewizja pozostaje siłą napędową kampanii politycznych, ponieważ jej celem jest największy i najbardziej konsekwentny blok wyborczy w kraju. W rezultacie wszyscy politycy obiecują podniesienie emerytur, świadczeń socjalnych i innych socjalistycznych polityk skierowanych do osób w wieku 50 lat i starszych. Postsowieccy weterani mają również interes ekonomiczny w byciu prokomunistycznymi/socjalistami, biorąc pod uwagę, że teraz zbierają czeki od rządu, aby sfinansować swoją emeryturę – coś, co obiecano im w czasach ancien régime i za które współcześni politycy rozliczają na.

W przeciwieństwie do tego, nastroje prosowieckie praktycznie nie istnieją w pokoleniu postsowieckim, które obejmuje młodszą grupę demograficzną. Na czerwoną flagę patrzą na ogół z poczuciem niepokoju i kojarzą ją ze stagnacją, korupcją i represjami. Oficjalny kult państwowy II wojny światowej i zwycięstwa Związku Sowieckiego nad nazistowskimi Niemcami i jej sojusznikami nie przemawia do młodzieży, ale znowu dosyć głęboko rezonuje z wychowanym na nim pokoleniem sowieckim. W latach 70. i 80. rząd sowiecki, który był zaskakująco cichy w kwestii II wojny światowej, zaczął skłaniać się ku II wojnie światowej, gdy marksizm i budowanie socjalistycznej utopii zaczęły tracić oddźwięk w społeczeństwie. Jeśli chodzi o to, dlaczego państwo sowieckie początkowo było niechętne do przyjęcia II wojny światowej, mogło to być spowodowane włączeniem wielu krajów, z którymi walczyli, do swojego imperium. W przeciwieństwie do aliantów, Sowieci czasami demonstrowali postawę Realpolitik wobec przywracania i ponownego wykorzystywania starych kadr z różnych podbitych przez nich państw wasalnych, co prowadziło na przykład do tego, że nazistowscy urzędnicy niższego szczebla znaleźli oficjalne zatrudnienie w nowo zreformowanej Stasi. To było wszystko, albo zakłopotanie, jakie odczuwało państwo sowieckie na skalę zniszczeń, jakich doznało. A może pomysł po prostu nie przemknął im jeszcze przez głowę lub został odrzucony przez elity partyjne jako zbyt „militarystyczny”, „imperialistyczny” lub „burżuazyjny”. Sowieci okazywali czasami postawę Realpolitik wobec przywracania i ponownego wykorzystywania starych kadr z różnych podbitych przez siebie wasali, co doprowadziło na przykład do tego, że nazistowscy urzędnicy niższego szczebla znaleźli oficjalne zatrudnienie w nowo zreformowanej Stasi. To było wszystko, albo zakłopotanie, jakie odczuwało państwo sowieckie na skalę zniszczeń, jakich doznało. A może pomysł po prostu nie przemknął im jeszcze przez głowę lub został odrzucony przez elity partyjne jako zbyt „militarystyczny”, „imperialistyczny” lub „burżuazyjny”. Sowieci okazywali czasami postawę Realpolitik wobec przywracania i ponownego wykorzystywania starych kadr z różnych podbitych przez siebie wasali, co doprowadziło na przykład do tego, że nazistowscy urzędnicy niższego szczebla znaleźli oficjalne zatrudnienie w nowo zreformowanej Stasi. To było wszystko, albo zakłopotanie, jakie odczuwało państwo sowieckie na skalę zniszczeń, jakich doznało. A może pomysł po prostu nie przemknął im jeszcze przez głowę lub został odrzucony przez elity partyjne jako zbyt „militarystyczny”, „imperialistyczny” lub „burżuazyjny”.

Niezależnie od tego, dwugłowy rosyjski orzeł musi jeszcze przejść przez II wojnę światową, a jej oko pozostaje mocno utkwione w przeszłości, nieustannie walcząc we własnym umyśle z wojnami ubiegłego wieku. Rosja nie może stworzyć wizji przyszłości, ponieważ nie pogodziła się jeszcze ze swoją przeszłością.

Skoro jesteśmy przy temacie demografii i II wojny światowej, warto podkreślić, że wojna rzeczywiście zrobiła ogromną dziurę w populacji słowiańskiej. Ale gdyby wskaźniki reprodukcji pozostały na stałym poziomie przez lata po wojnie, rana ta mogłaby szybko się zagoić, a ciało ludzi mogło wyzdrowieć w ciągu kilku pokoleń. Zamiast tego, z powodu sowieckiej polityki industrializacji, warstwa wodonośna, która produkowała świeże słowiańskie dusze, została celowo zniszczona wraz ze zniszczeniem słowiańskich wiosek, w których rodziny tradycyjnie miały ponad 8 dzieci lub więcej, poprzez politykę kolektywizacji wdrożoną przez rząd. Chłopów pędzono do miast, aby rozpocząć nowe życie jako proletariusze i pokutować z ich nikczemnych kułackich zwyczajów. Kryzys mieszkaniowy, plus sowieckie reformy kulturowe, które wspierały feminizm i prawa kobiet wraz z tłumieniem religii, wszystko to przyczyniło się do załamania demograficznego, które nastąpiło wkrótce potem. W tym sensie sytuacja sowiecka niemal dokładnie odzwierciedla to, co wydarzyło się na Zachodzie, aw szczególności w Stanach Zjednoczonych. Wyż demograficzny po wojnie, po którym nastąpił gwałtowny spadek, który pozostawił ogromną demograficzną kohortę, która przyćmiła kolejne. Podobnie jak w USA, sowieccy boomers dorastali w czasach względnego pokoju i obfitości. Miejsca pracy wyrosły z drzew, ponieważ Związek Radziecki potrzebował każdego, kogo mógłby dostać w swoje ręce, aby szybko budować nowe miasta, nowe fabryki, nowe drogi i nowe pociski. Kiedy to wszystko się skończyło po rozpadzie ZSRR, pokolenie sowieckie było w szoku i wielu straciło wszystko, na co pracowali. Poprzednie pokolenia były w dużej mierze samowystarczalne i polegały na sieci bezpieczeństwa socjalnego zapewnianej przez ich rodziny wielodzietne i społeczności wiejskie. Ale pokolenie sowieckie, niezależnie od tego, czy miało wybór, czy nie, faktycznie uwierzyło w obietnicę złożoną przez państwo, by się nimi zająć. W rezultacie byli pierwszym pokoleniem, które porzuciło koncepcję dużych, nuklearnych i rozszerzonych rodzin i całym sercem przyjęło państwo-nianię. Stali się ogromnym obciążeniem dla postsowieckiej gospodarki z ich ciągłymi wyjazdami do dotowanych przez państwo klinik i żądaniami coraz wyższych emerytur opłacanych przez znacznie mniejszą grupę demograficzną w wieku produkcyjnym. Poprzednie pokolenia były w dużej mierze samowystarczalne i polegały na sieci bezpieczeństwa socjalnego zapewnianej przez ich rodziny wielodzietne i społeczności wiejskie. Ale pokolenie sowieckie, niezależnie od tego, czy miało wybór, czy nie, faktycznie uwierzyło w obietnicę złożoną przez państwo, by się nimi zająć. W rezultacie byli pierwszym pokoleniem, które porzuciło koncepcję dużych, nuklearnych i rozszerzonych rodzin i całym sercem przyjęło państwo-nianię. Stali się ogromnym obciążeniem dla postsowieckiej gospodarki z ich ciągłymi wyjazdami do dotowanych przez państwo klinik i żądaniami coraz wyższych emerytur opłacanych przez znacznie mniejszą grupę demograficzną w wieku produkcyjnym. Poprzednie pokolenia były w dużej mierze samowystarczalne i polegały na sieci bezpieczeństwa socjalnego zapewnianej przez ich rodziny wielodzietne i społeczności wiejskie. Ale pokolenie sowieckie, niezależnie od tego, czy miało wybór, czy nie, faktycznie uwierzyło w obietnicę złożoną przez państwo, by się nimi zająć. W rezultacie byli pierwszym pokoleniem, które porzuciło koncepcję dużych, nuklearnych i rozszerzonych rodzin i całym sercem przyjęło państwo-nianię. Stali się ogromnym obciążeniem dla postsowieckiej gospodarki z ich ciągłymi wyjazdami do dotowanych przez państwo klinik i żądaniami coraz wyższych emerytur opłacanych przez znacznie mniejszą grupę demograficzną w wieku produkcyjnym. nuklearne i rozszerzone rodziny i całym sercem przyjęły państwo-niania. Stali się ogromnym obciążeniem dla postsowieckiej gospodarki z ich ciągłymi wyjazdami do dotowanych przez państwo klinik i żądaniami coraz wyższych emerytur opłacanych przez znacznie mniejszą grupę demograficzną w wieku produkcyjnym. nuklearne i rozszerzone rodziny i całym sercem przyjęły państwo-niania. Stali się ogromnym obciążeniem dla postsowieckiej gospodarki z ich ciągłymi wyjazdami do dotowanych przez państwo klinik i żądaniami coraz wyższych emerytur opłacanych przez znacznie mniejszą grupę demograficzną w wieku produkcyjnym.

Większość sowieckich weteranów również zachowała w pamięci fragmenty starej sowieckiej propagandy, chociaż zostały one wypaczone przez czas i rewizjonistyczne wysiłki neosowieckich pisarzy i propagandystów. Nikołaj Starikow wyróżnia się jako doskonały przykład tej nowej formy sowieckiej apologizmu i rewizjonizmu, chociaż w krajach byłego Związku Radzieckiego stała się ona prawdziwym chałupnictwem.

W rezultacie Sowieci mają dość eklektyczną listę upodobań i niechęci, które z perspektywy Zachodu nie mają żadnego sensu. Na przykład nienawidzą Sołżenicyna, którego uważają za zdrajcę, i kochają Stalina, którego uważają za zbawiciela Rosji. Aha, a także nienawidzą Władcy Pierścieni za jego antyprzemysłowe motywy i ponieważ wierzą, że Sauron i Mordor reprezentują ZSRR – o czym mogą właściwie pomyśleć. Ale kontrowersje wokół Władcy Pierścienia jego publikacja w ZSRR to opowieść na inny czas. Sowieccy boomers generalnie głosują albo na komunistów, albo na Putina, w zależności od tego, czy czują się szczególnie zirytowani rządem podczas tego cyklu wyborczego, czy nie. Z reguły bardzo interesują ich przede wszystkim ekonomia, aw szczególności ekonomiczna samowystarczalność. W głębi duszy są autarkami i żywią płonącą nadzieję na sowiecką obietnicę, że pewnego dnia wyprzedzi Zachód w produkcji i efektywnej dystrybucji gadżetów.

Krótko mówiąc, ich światopogląd i preferowana platforma polityczna to w skrócie nacjonalizm ekonomiczny (chociaż brzydzą się używaniem tego konkretnego słowa na „N”), wielki rządowy socjalizm od kołyski do grobu i oddawanie czci na ołtarzu świeckiej religii państwowej II wojny światowej.

Byłbym też niedbały, gdybym nie wskazał, że pokolenie sowieckie ma dziwaczny pogląd na historię iw dużej mierze patrzy na XX wiek przez konspiracyjną soczewkę. Przygotuj się do następnej części i postaraj się podążać za nią najlepiej, jak potrafisz. Większość sowieckich weteranów wierzy jednocześnie we wszystkie poniższe punkty, nawet te, które są ze sobą sprzeczne. I tak bez zbędnych ceregieli:

• Żydom nie można ufać. (Stalin potępił Żydów jako sabotażystów projektu socjalistycznego, a ZSRR następnie poparł Arabów i ich walkę z Izraelem).
• Żydzi są bardzo sprytni i mają wiele do nauczenia Europejczyków ze Wschodu
• Żydzi są odpowiedzialni za rewolucję rosyjską i rzeź, która nastąpiła po niej.
• Lenin miał kilka dobrych pomysłów.
• Lenin był tajnym Żydem.
• Hitler był tajnym Żydem finansowanym przez Stany Zjednoczone i Wielką Brytanię.
• Stalin był wrogiem Żydów i zabity przez Żydów.
• Antysemityzm jest zły, a Związek Radziecki nie był antysemicki.
• Związek Radziecki uratował Żydów przed Hitlerem (i to dobrze).
• Żydzi zniszczyli Związek Radziecki.
• Żydzi zamordowali cara, ale car uciskał lud, więc musiał odejść.
• Gułagi to mit.
• Gułagi były konieczne, aby wyeliminować zdrajców Związku Radzieckiego.
• „Twój pradziadek został wysłany do gułagów”.
• Sołżenicyn kłamał na temat gułagów i był zdrajcą.
• Stalin był rosyjskim patriotą.
• Narodowy Socjalizm jest odrażający i zły.
• Socjalizm jest tym, co uczyniło ZSRR wielkim.
• System sowiecki był sprawiedliwy i sprawiedliwy.
• Związek Radziecki ukradł bogactwo Rosjanom i przekazał je innym republikom socjalistycznym.
• Pochodzenie etniczne nie jest ważne, socjalizm może ustanowić pokój na świecie.
• Turcy to rasa przestępców i łotrów.
• Gorbaczow był zdrajcą Związku Radzieckiego.
• Towarzysz Andropow był świetnym facetem.
• Chruszczow był pijanym ukraińskim chłopem.
• Żukow powinien był zastąpić Stalina.
• KGB to tylko bandyci z NKWD i Czecha.
• „Miałem wielu przyjaciół w KGB”.

I tak dalej.

Ogólnie rzecz biorąc, są mieszaną torbą, delikatnie mówiąc. Z jednej strony nie ma nic złego w nacjonalizmie ekonomicznym, a nawet można by argumentować za wprowadzeniem niektórych elementów socjalizmu w celu podniesienia poziomu życia w ramach populistycznej platformy politycznej. Z drugiej strony te idee po prostu nie wystarczą, by stworzyć romantyczne i podnoszące na duchu przesłanie, które urzeka serca młodych pokoleń i wyznacza nowy kurs cywilizacyjny dla Europy Wschodniej. Co gorsza, te stosunkowo zdrowe i ugruntowane idee są nadszarpnięte przez ich stałe i świadome kojarzenie ze Związkiem Radzieckim.

W podobny sposób krótkowzroczni nacjonaliści na Zachodzie celowo kojarzą swoje dobre idee z toksyczną marką Trzeciej Rzeszy, tak samo starzy ludzie na Wschodzie zatruwają studnię, łącząc ponowne otwarcie rosyjskich fabryk ze społecznym konserwatyzmem. z gułagami i tajną policją wyciągającymi ludzi z ich mieszkań w środku nocy.

Co więcej, podobnie jak ich odpowiednicy z Baby Boomer na Zachodzie, uważają się za szczyt ludzkiej ewolucji i generalnie mają nastawienie lepszej wiedzy i bycia lepszym niż jakiekolwiek pokolenie, które przyszło później. Ich dzieci i wnuki (jeśli mają) będą wskazywać, że wszystko, co zbudowało ich pokolenie, jest brzydkie, czemu wieczny Sovok oczywiście zaprzeczy w podobny sposób, w jaki ludzie z Western Baby Boomers demonstrują szczególne uznanie dla rozległych centrów handlowych i wolne parkingi, które wybudowali na Zachodzie.

Przede wszystkim pokolenie sowieckie jest przerażone, że zostanie nazwane słowem na „N” i dokłada wszelkich starań, aby wychwalać zalety „przyjaźni narodów”, którą rzekomo z powodzeniem zbudowali w ZSRR. Często będą wskazywać, że w Związku Radzieckim nie było konfliktu etnicznego, ponieważ sowieckie wartości pokonały etniczny szowinizm, dając ludzkości wspólny cel i misję: w zasadzie wydajną produkcję gadżetów i hojne emerytury. Jeśli wskażesz, że Związek Radziecki osiągnął i utrzymał ten niełatwy pokój dzięki swojej sile militarnej, cóż… bądź przygotowany na rzucenie na ciebie bomby atomowej.

A potem, oczywiście, nie można nie zauważyć dość schizofrenicznego przekazu wokół wojny na Ukrainie. Widzisz, masz młodych rosyjskich nacjonalistów ze słowiańskimi łatami run…

… lub insygnia wywodzące się z prawicowych gier wideo i powieści fantasy ….

… strzelanie do neonazistowskich najemników z łatami SS Black Sun, którzy są na liście płac żydowskiego oligarchy.

A potem sowieccy emeryci wychodzą, by powitać milicje Ługańskiej i Donieckiej Republiki Ludowej machając czerwoną flagą radziecką. Lenin, oczywiście, stworzył nowoczesne państwo ukraińskie, aby osłabić Rosję. Sam Putin wspomniał o tym fakcie w swoim przemówieniu wypowiadającym wojnę Kijowowi i wezwał do „ dekomunizacji ” Ukrainy!

Ale mimo to machają czerwoną flagą. A potem burmistrz Mariuple ogłasza, że ​​w centrum miasta powstanie pomnik radzieckiej babci, która wyszła z domu i machała czerwoną flagą w stronę ukraińskich żołnierzy (wirus wirusowy)!

To jest wschodnioeuropejska schizofrenia metapolityczna w najlepszym wydaniu. W tym momencie mogę tylko wzruszyć ramionami i śmiać się. Mam nadzieję, że uznasz to za równie zabawne jak ja.

I oczywiście obie strony również rutynowo oskarżają się nawzajem o bycie nazistami w swojej oficjalnej propagandzie. Siergiej Ławrow niedawno ogłosił, że bez wiedzy wszystkich Hitler był w rzeczywistości Żydem i że Żydzi są prawdziwymi antysemitami. Został wtedy szybko potępiony przez Żydów, którzy jako społeczność oskarżają Putina i jego rząd o faszystowskie stanowisko i wolą wspierać żydowskiego prezydenta Ukrainy. Wypowiedzi Ławrowa z pewnością wywołają zdziwienie na Zachodzie, zwłaszcza wśród członków prawicy dysydentów. Ale gdybyś zrozumiał, że Ławrow i większość ludzi na Kremlu i biurokracja to sowieccy boomers, mógłbyś w zasadzie ustawić zegar i podnieść nogi, czekając, aż rzuci obowiązkowe „Hitler był tajnym Żydem anty-Żydem”. -Semite”. Wszystko, co mogę powiedzieć, to to, że wiele rzeczy staje się jaśniejszych o współczesnej Rosji, kiedy zrozumiesz sposób myślenia Sovoka™.

W każdym razie mógłbym pisać tomy za tomami o Sovokach i ich kłamstwach, ale czuję, że w tym momencie powinienem nieco złagodzić krytykę i wskazać, że w porównaniu z kolejnymi pokoleniami, ci faceci są jedynymi, którzy trzymają się linii przeciwko atak zachodnich wartości neoliberalnych, które młodzież tak chętnie pożera i kopiuje. Zasadniczo musimy stwierdzić, że są one po prostu wytworem środowiska informacyjnego, w którym dorastali. Nie mogą nienawidzić Związku Radzieckiego, ponieważ w nim dorastali, a odrzucenie go jest odrzuceniem dziesięcioleci warunkowania i ciężkiej pracy poświęconej urzeczywistnieniu obiecanej socjalistycznej utopii. Łatwo się naśmiewać z nich i ich przekonań, ale dorastając nie mieli internetu, i musieli pogodzić szeptane ostrzeżenia pokolenia ich znacznie mądrzejszych rodziców z realiami konieczności przystosowania się i zarabiania na życie w systemie sowieckim. Postrzegali siebie jako Obiecane Pokolenie — modernizatorów, którzy zapoczątkują erę pokoju i obfitości. Kiedy ta wizja rozbiła się i spłonęła, wyciągnęli rękę i przylgnęli do wszystkiego, co mogli, aby dać im poczucie uziemienia i celu. Robili wszystko, co w ich mocy, aby zracjonalizować nie dające się pogodzić rzeczywistości i historyczne metanarracje, w wyniku czego ich światopogląd jest, delikatnie mówiąc, schizofreniczny. wyciągali ręce i trzymali się wszystkiego, co mogli, aby dać im poczucie uziemienia i celu. Robili wszystko, co w ich mocy, aby zracjonalizować nie dające się pogodzić rzeczywistości i historyczne metanarracje, w wyniku czego ich światopogląd jest, delikatnie mówiąc, schizofreniczny. wyciągali ręce i trzymali się wszystkiego, co mogli, aby dać im poczucie uziemienia i celu. Robili wszystko, co w ich mocy, aby zracjonalizować nie dające się pogodzić rzeczywistości i historyczne metanarracje, w wyniku czego ich światopogląd jest, delikatnie mówiąc, schizofreniczny.

Co więcej, wydają się niezdolni do uświadomienia sobie, że ich światopogląd nie jest uniwersalny i po prostu nie podzielają go kolejne pokolenia czy te, które mieszkały poza terenami ZSRR. Odbijają się od nich nowe idee i realia geopolityczne, ponieważ ich światopogląd już mocno utrwalił się i jest stale wzmacniany przez państwową propagandę ukierunkowaną na uszczęśliwianie ich, pozostawiając niewiele miejsca na wątpliwości lub głębsze myślenie, aby zmienić ich akceptowaną wizję rzeczywistości. Ich wizja przyszłości jest krótkowzroczna, ponieważ opiera się po prostu na nostalgii za przeszłością.

Podsumowując, podobnie jak los Zachodu jest w dużej mierze w rękach pokolenia powojennego, które wciąż zachowuje pewne pozory bogactwa i siły wyborczej, tak też obecna sytuacja polityczna w Rosji jest w dużej mierze zdominowana przez potrzeb, obaw i światopoglądu sowieckich boomerów. Co zabawne, obie te grupy demograficzne na Wschodzie i na Zachodzie mają ze sobą więcej wspólnego, niż chcą przyznać.

Boże pomóż nam wszystkim.