Poeta Heinrich Heine utrzymywał, że protestantyzm jest judaizmem z wieprzowiną.
Także i tu widać, że miał rację. Ludobójstwo na innych, niepasujących, jest żydom nierozłączne.
Anglia, Szwecja, Rosja, Turcja, no i superaborcyjna Polska, a i Ameryka, czyli Ziemia Nadziei w agonii, to są przecież rewiry żydowskie.
Krew lać się musi wszędzie tam, gdzie żyd postawi swoją nogę. Tak mówi prawo.
Red. Gazeta Warszawska
+
ch
W przeddzień wizyty królowej Elżbiety w Irlandii, w Waterford odkryto masowy grób 3000 rdzennych irlandzkich katolików, którzy zginęli podczas tak zwanego „głodu” w latach 40. XIX wieku.
Irlandzkie ramię medialne, RTE, podało tę wiadomość z ostrożnością, stwierdzając: „Ponad 3000 ofiar głodu może zostać pochowanych na polu Waterford”.
Rozpoczęty w ramach projektu Historic Graves, naukowcy wykorzystali sondę Lidar i kamery dronowe, aby namierzyć 300 pojedynczych grobów.
Powiedzieli RTE:
„Szukaliśmy w szczególności dwóch rodzajów grobów: długich grobów i pojedynczych grobów. Długie groby, gdzie widzieliśmy je gdzie indziej, są w przeważającej mierze związane z głodem; duże ilości ludzi umierają i są grzebani w masowych pochówkach, a następnie małe single również.
„To, co naprawdę zaskoczyło, to fakt, że Lidar pokazał, że małe pojedyncze groby są wysoce wykrywalne przy użyciu publicznie dostępnych danych”.
„Jest tu dobra, bogata bioróżnorodność, ale maskuje groby. Naszym celem było zachowanie integralności tego miejsca, wartości bioróżnorodności, a następnie znalezienie miejsca, w którym znajdują się groby. w dużym stopniu nam się to udało”.
Powiedzieli też:
nie jest poza granicai możliwości, że do 3000 osób jest pochowanych w „długich” grobach głodu, ponieważ istniejące cmentarze w okolicy zostały przytłoczone liczbą zgonów podczas tej tragedii, szczególnie w 1847 r. (Czarny '47), 1848 r. i 1849.
„Trudno jest przekazać ludziom skalę katastrofy… Wiemy, że między 1845 a 1855 rokiem 3000 osób zginęło w systemie przytułku w samym Dungarvan, nie licząc żadnych zgonów poza przytułkiem”.
Szokujące odkrycie ma miejsce przed wizytą królowej w Irlandii Północnej z okazji 100. rocznicy podziału Irlandii.
Wielki Głód, jak go nazywano, trwał przez większą część dekady i doprowadził do masowego głodu w Irlandii, z milionami umierającymi i emigrującymi, pomimo wysokiego poziomu eksportu żywności w tym okresie.
W The Great Hunger Cecile Woodham Smith deprawację wspomina naoczny świadek :
„ku naszemu całkowitemu zdumieniu, a nawet przerażeniu, stwierdziliśmy, że wykazuje… stan nędzy i nędzy, której nie może znosić ani tolerować żadna cywilizowana społeczność”.
Podczas tournée po Irlandii w 2011 roku królowa Elżbieta odmówiła przeprosin za ludobójstwo, które miało miejsce w latach „głodu” lub za prześladowania na mocy prawa karnego.
Być może w świetle tego szokującego odkrycia może postąpić właściwie i przy tej okazji przeprosić.
