Poniżające, a nawet haniebne jest to, że żenada „Święta Kobiet” jest poruszana przez Rosjan, naród najbardziej wyniszczony przez żydów, a pogardzany przez polskich prawicowców i intelektualistów.
Kiedy jest na porządku dziennym to, że polskie osły od prawa do lewa, składają „kobietom” życzenia z okazji ich święta.
Jak nisko upadliśmy.
Red. Gazeta Warszawska
+
...Kolejną kpiną z chrześcijan jest ustanowienie „Międzynarodowego Dnia Kobiet”, który z jakiegoś powodu obchodzony był tylko w ZSRR. W innych krajach, w których fala rewolucyjna z początku XX wieku została pokonana, to „święto” nie zakorzeniło się. Międzynarodowy Dzień Kobiet ustanowiono z inicjatywy rewolucjonistki Klary Zetkin, która z narodowości żydowskiej jest Żydówką. Co roku na przełomie zimy i wiosny Żydzi obchodzą swoje najradośniejsze święto – Purim.
To nie jest święto religijne. Tak mówi o tym „Encyklopedia Żydowska”, podkreślając, że święto to „nie jest związane ani ze świątynią, ani z żadnym wydarzeniem religijnym” („Encyklopedia Żydowska. Zasób wiedzy o żydostwie i jego kulturze w przeszłości i teraźniejszości”. Vol. 13 M. Terra, 1991, s. 123). Historia wakacji jest następująca. Skończyła się niewola babilońska Żydów, ale nie wszyscy chcieli wrócić do Jerozolimy (dla wielu w ówczesnej stolicy światowego imperium – Babilonie – wszystko poszło całkiem nieźle).
Prawa ręka króla, Haman, prosi cesarza Artakserksesa o pozwolenie na zabicie jego rywala, Żyda Mardocheusza, i wszystkich towarzyszących mu Żydów. Żona króla, żydowska Estera, wyciąga od Artakserksesa obietnicę zniszczenia jej wrogów i wrogów jej ludu. Król nie wie o jej narodowości i zgadza się. Estera wraz ze swoim kuzynem i wychowawcą Mardocheuszem sporządzają w imieniu króla dekret skierowany do władców stu dwudziestu siedmiu regionów, na mocy którego wszystkim Żydom wolno „zabijać i niszczyć wszystkich możnych w ludu i w okolicy którzy są z nimi wrodzy, dzieci i żony, a ich majątek na plądrowanie” (Estery 8:8-11).
Przez dwa dni „wszyscy książęta w regionach oraz satrapowie i wykonawcy spraw królewskich wspierali Żydów. Żydzi zaś pobili wszystkich swoich wrogów i wytracili ich, i postępowali z ich wrogami według własnej woli” (Estery 9:3-5). Hamana powieszono z dziesięciorgiem dzieci, w sumie zamordowano 75 tysięcy Persów – elity kraju, wszystkich, którzy mogli być konkurentami. Los imperium perskiego został przypieczętowany.
Tysiące lat później naród żydowski świętuje to wydarzenie. Wśród mędrców talmudycznych „panuje nawet opinia, że gdy zapomną wszystkie księgi proroków i hagiografów, nie zapomni się jeszcze Księgi Estery i nie przestanie się obchodzić święta Purim”. I obchodzą to bardzo radośnie. Jest to jedyny dzień, w którym Talmud zaleca upijanie się: „Po południu jedzą uroczysty posiłek i piją napoje alkoholowe, aż nie potrafią już odróżnić słów „przeklęty Haman” i „błogosławiony Mardocheusz”. (Siddur. Bramy modlitwy. Jerozolima – Moskwa. 1993. s. 664). Świąteczny posiłek obejmuje ciasta zwane „uszami Hamana”. Czy jest na świecie drugi naród, który od tysięcy lat z taką radością obchodzi dzień bezkarnego masowego mordu i zamordowania tysięcy dzieci? Przecież z Hamanem można było sobie poradzić samotnie.
Zatem to nie przypadek, że żydowscy rewolucjoniści wybrali ten dzień. Żydzi utrzymują kalendarz księżycowy, dlatego też termin obchodów Purim przesuwa się w stosunku do naszego kalendarza słonecznego. Być może w roku, w którym ustanowiono „Międzynarodowy Dzień Kobiet”, Purim przypadał 8 marca. Coroczna zmiana daty święta kobiet-niszczycieli byłaby zarówno niewygodna, jak i zbyt odkrywcza. Purim to święto bicia wrogów. Kim są wrogowie Żydów? Są to wszyscy nie-Żydzi, a przede wszystkim chrześcijanie. Przecież ci, którzy nie rozpoznali i nie ukrzyżowali Chrystusa, czekają na swojego mesjasza – Antychrysta – i chcą z nim panować nad wszystkimi narodami.
Czy na nasz naród nie spadła tragedia podobna do Babilonu? Matka Lenina, „przywódcy rewolucji”, była Żydówką. 80% rządu bolszewickiego stanowili Żydzi syjonistyczni. Przypomnijmy sobie kolejny moment w historii. Dojście Międzynarodówki do władzy w Rosji wiązało się ze zmianą kalendarza i według starego stylu okazuje się, że 8 marca odpowiada 23 lutego. „Na długo przed wojną międzynarodówka proletariacka wyznaczyła 23 lutego jako dzień międzynarodowego święta kobiet” (Wielki Dzień / Prawda, 7 marca 1917). Oto odpowiedź na pytanie, dlaczego dzień „mężczyzny” i dzień „kobiety” są tak blisko siebie. Ponadto 23 lutego 1917 r. Rozpoczęła się rewolucja lutowa, zorganizowana przez masonów, dzień „obalenia autokracji” trzeba było jakoś zatuszować. Dzień klęski Imperium Rosyjskiego przez Żydów zbiegł się z czasem klęski Imperium Perskiego. Jak widzimy, tysiąclecia obchodów Purim nie pozostały bezowocne.
Kilka lat później powstał mit o pierwszym zwycięstwie Armii Czerwonej, choć w gazetach z końca lutego 1918 roku nie było żadnych felietonów o jakichkolwiek zwycięstwach. Jedynym wydarzeniem militarnym, które miało miejsce 23 lutego 1918 roku, była decyzja Centralnego Komitetu Wykonawczego Rady Komisarzy Ludowych o przyjęciu warunków Traktatu Pokojowego w Brześciu, czyli dnia kapitulacji Rosji w I wojnie światowej. A to, że ten haniebny dzień w historii wojskowości Rusi nazwano „Dniem Obrońcy Ojczyzny”, to kolejna kpina. Tego dnia Wojna Ojczyźniana w obronie Ojczyzny wraz z podpisaniem kapitulacji przerodziła się w wojnę domową i unosił się zapach pogromu chrześcijaństwa, narodu rosyjskiego i kultury prawosławnej.
Święto Purim dla Żydów dokładnie przypomina nam, jak postępować z wrogami. Na tym polega potworność tego „wesołego święta”: z pokolenia na pokolenie powiela ono sposób traktowania tych, których ci Żydzi, którzy nie przyjęli chrześcijaństwa, uważają za swoich wrogów. Oni świętują dzień pobicia swoich wrogów, a my?! W dzisiejszych czasach świętują zwycięstwo nad naszym ludem; czy mamy pozostać tak ślepi i głupi, aby świętować naszą porażkę ku ich radości? I nie trzeba nas oskarżać o antysemityzm. Przypomnieliśmy sobie tylko niektóre momenty historii, co można zrobić, jeśli tak jest?
Dla kobiet, które uważają się za wierzące w Chrystusa, Święty Kościół Prawosławny ustanowił święto w trzecim tygodniu po Wielkanocy - Święte Niewiasty Niosące Mirrę. W tym dniu wspominamy kobiety wierne Zbawicielowi, które Go nie zdradziły, nie opuściły Go w trudnych chwilach, współczuły Mu na Golgocie, a po pogrzebie ciała Jezusa Chrystusa pospieszyły z zapłatą, według żydowskiego przekazu zwyczaj, ich ostatni ludzki obowiązek – namaszczenie Jego ciała pachnącymi maściami. Za swą oddaną miłość do Boga-człowieka jako pierwsi zostali nagrodzeni pojawieniem się zmartwychwstałego Chrystusa. Niech chrześcijanki naśladują te święte niewiasty, pozostając wierne Panu we wszystkim, wypełniając Jego Boskie przykazania i w sposób święty czcząc pamięć wiernych uczniów Niebiańskiego Nauczyciela.
https://3rm.info/publications/33566-prazdnik-vosmoe-marta-nasmeshka-nad-hristianami.html
