Donald Trump czasami wypowiada niewypowiedziane prawdy. W marcu 2018 r. Nazwał decyzję Busha Jr. inwazją na Irak „najgorszym pojedynczym błędem w historii Stanów Zjednoczonych”. Wcześniej Trump powiedział, że Bush powinien zostać oskarżony o rozpoczęcie tej katastrofalnej wojny.
Jednak 2 stycznia 2020 r. Trump popełnił znacznie większy błąd: rozpoczął wojnę z Iranem - wojnę, do której dołączą miliony antyamerykańskich nie-Irańczyków, w tym Irakijczyków - mordując gen. Qassem Soleimaniego, legendarnego bohatera który pokonał ISIS wraz z popularnym irackim dowódcą Abu Mahdim al-Muhandisem. Gen. Soleimani był zdecydowanie najbardziej popularną postacią w Iranie, gdzie sondował ponad 80% popularności na całym Bliskim Wschodzie. Był także uwielbiany przez miliony, nawet spoza tego regionu, nie-muzułmanów, a także muzułmanów. Wielu chrześcijan na całym świecie kochało gen. Soleimaniego, którego kampania przeciwko ISIS uratowała życie tysiącom ich współwyznawców. Nawet sunnici muzułmanie (ludzie, a nie miliarderowie-szejkani playboyowie) ogólnie kochali i podziwiali szyickiego muzułmańskiego gen. Soleimaniego, świętego wojownika-mnicha, który był niezwykle duchowy,
Strategiczna głupota rozkazu Trumpa, by zamordować Soleimani, nie może być przesadzona. To szokujące, nikczemne morderstwo, popełnione, gdy Soleimani był na misji pokojowej wspieranej przez Amerykę, wywołało „efekt Pearl Harbour”, który ożywi nie tylko naród Iranu, ale także inne siły w regionie i na całym świecie. Tak jak efekt wstrząsu Pearl Harbor pomógł amerykańskiej partii wojennej pokonać wewnętrzne podziały polityczne i zjednoczyć naród w dążeniu do zemsty, tak samo morderstwo w Soleimani ożywiło regionalne grupy, kierowane przez islamski Iran i Irak, w ich dążeniu do zatarcia wszystkiego co ostatnie ślad wszelkiej amerykańsko-izraelskiej obecności w regionie, bez względu na to, jak długo to zajmie, za pomocą wszelkich niezbędnych środków.
Większość Amerykanów wciąż nie rozumie wysokiego wzrostu Soleimani. Być może pomocne będą niektóre porównania.
Aby zrozumieć wpływ na Iran i region, wyobraź sobie, że Stalinowi udało się zamordować George'a Pattona, Dwighta Eisenhowera i Douglasa MacArthura - wszyscy tego samego dnia w 1946 roku. Ci amerykańscy generałowie, podobnie jak Soleimani, byli bardzo popularni, po części dlatego, że właśnie wygrali wielką wojnę z wrogiem postrzeganym jako ucieleśnienie czystego zła. Jak Amerykanie zareagowaliby na takie przestępstwo? Zjednoczyliby się, by zniszczyć Stalina i Związek Radziecki, bez względu na to, ile czasu to zajmie, bez względu na to, jakie poświęcenia byłyby konieczne. W ten sposób setki milionów ludzi zareaguje na męczeństwo gen. Soleimani.
Ale nawet to porównanie nie oddaje sytuacji. Patton, Eisenhower i MacArthur byli świeckimi postaciami w coraz bardziej świeckiej kulturze. Gdyby Stalin ich zamordował, ich śmierć nie wzrósłaby do poziomu męczeństwa religijnego. Motywacja Amerykanów do zemsty za ich śmierć nie byłaby tak głęboka i długotrwała, ani tak obciążona zapalonym pragnieniem poświęcenia wszystkiego w dążeniu do celu, w porównaniu z milionami przyszłych mścicieli śmierci gen. Soleimani.
Tragedia z amerykańskiego punktu widzenia polega na tym, że tak się nie stało. Iran, średniej wielkości gracz w trudnym sąsiedztwie, jest naturalnym sojusznikiem Stanów Zjednoczonych. Jak napisał Zbigniew Brzeziński w Grand Chessboard„Iran… zapewnia stabilizujące wsparcie dla nowej różnorodności politycznej Azji Środkowej. Jego niezależność… stanowi przeszkodę dla jakiegokolwiek długoterminowego zagrożenia Rosji dla amerykańskich interesów w regionie Zatoki Perskiej. ”(S. 47) Obama, prowadzony przez Brzezińskiego i jego akolitów, postawił USA na rozsądnej drodze do serdecznych stosunków z Iranem - tylko po to, by jego polityka zagraniczna triumfowała sabotażem pro-syjonistycznego Głębokiego Państwa, a ostatecznie strzaskana przez kukiełki Netanjahu Trumpa i Pompeo. Iran, zdominowany przez pryncypialnych antysyjonistów, jest cierniem po stronie Izraela, więc niestabilny Iranophobe Trump został włączony do prezydentury, aby cofnąć dzieło Obamy i przywrócić całkowitą kontrolę Izraela nad polityką USA - tę samą całkowitą kontrolę początkowo umocnioną przez 9 / 11 false flag.
Jeśli morderstwo Soleimani jest porównywalne z Pearl Harbor, przypomina to także zabójstwo arcyksięcia Ferdynanda w Sarajewie w październiku 1914 r., Pierwsze domino z serii, która zakończyła się wojną światową. Domino są dziś ustawione w ten sam sposób, choć upadek wszystkich może potrwać dłużej. Z powodu ogromnego efektu psychologicznego zabójstwo Soleimani nieodwracalnie powoduje, że USA trwają w wojnie z Iranem i resztą Osi Oporu. Wojna ta może zakończyć się tylko na dwa sposoby: zniszczenie islamskiego Iranu lub całkowite wyeliminowanie obecności wojskowej USA w regionie. Pierwsza alternatywa jest nie do przyjęcia nie tylko dla Iranu, jego regionalnych przyjaciół i sumienia świata, ale także dla Rosji i Chin, którzy byliby w kolejce do zniszczenia, gdyby Iran został unicestwiony. Druga alternatywa jest prawdopodobnie nie do przyjęcia dla stałego państwa bezpieczeństwa narodowego, które rządzi USA bez względu na to, kto sprawuje urząd, oraz dla Izraela i jego globalnej sieci (i jego przedstawicieli w państwie bezpieczeństwa narodowego „USA”). Zatem nieodparta siła wkrótce spotka się z nieruchomym przedmiotem. Trudno zrozumieć, jak to się może dobrze skończyć.
Jak na ironię, biorąc pod uwagę uzasadnioną pogardę Trumpa za inwazję Busha na Irak, pierwszy front wojny światowej rozpętany przez zabójstwo Soleimani będzie w tym cierpiącym narodzie, którego rząd właśnie nakazał żołnierzom USA odejść pośpiesznie. Jeśli Trump chce zatrzymać siły USA w Iraku, będzie musiał ponownie zaatakować ten naród, zaatakować i zniszczyć jego rząd i wojsko, walczyć z długoterminową kontrwybuchem (tym razem przeciwko ogromnej większości ludności) i wziąć znacznie więcej ofiar śmiertelnych niż Bush Jr.
Decyzja Trumpa o męczeństwie wielkiego irańskiego generała i słynnego dowódcy irackiego była doskonale przygotowana do zjednoczenia Iraku przeciwko amerykańskiej okupacji. Przed morderstwem w Iraku panował chaos związany z rewolucją kolorystyczną, gdy demonstranci protestowali przeciwko nie tylko Stanom Zjednoczonym i Izraelowi, prawdziwym winowajcom zniszczenia ich kraju, ale także Iranowi, politykom irackim i innym celom. Te demonstracje i morderstwa, które ich nękały, zostały zorganizowane przez tajne siły amerykańskie w stylu Gladio. Jak wyjaśnił premier Iraku Abdul Mahdi :
„… Odwiedziłem Chiny i podpisałem z nimi ważną umowę dotyczącą budowy (amerykańskiej firmy). Po powrocie Trump zadzwonił do mnie z prośbą o odrzucenie tej umowy. Kiedy odmówiłem, zagroził, że przeprowadzi przeciwko mnie ogromne demonstracje, które zakończą moją premierę.
„Ogromne demonstracje przeciwko mnie należycie się zmaterializowały, a Trump ponownie zadzwonił, aby zagrozić, że jeśli nie zastosuję się do jego żądań, to każe snajperom morskim na wysokich budynkach atakować protestujących i personel ochrony, aby wywrzeć na mnie nacisk. Ponownie odmówiłem i złożyłem rezygnację. Do dziś Amerykanie nalegają, abyśmy unieważnili umowę z Chińczykami.
„Po tym, gdy nasz Minister Obrony publicznie stwierdził, że strona trzecia atakuje zarówno protestujących, jak i personel bezpieczeństwa (tak jak Trump groził, zrobiłby to), otrzymałem nowy telefon od Trumpa z groźbą zabicia zarówno mnie, jak i ministra of Defense, jeśli będziemy dalej rozmawiać o tej „trzeciej stronie”.
„Miałem się z nim spotkać [Soleimani] później rano, kiedy został zabity. Przyszedł, aby dostarczyć wiadomość z Iranu w odpowiedzi na wiadomość, którą przekazaliśmy Irańczykom z Saudyjczyków (w ramach inicjatywy pokojowej). ”
Więc Trump zwabił Soleimaniego do Teheranu z inicjatywą pokojową, a potem wpadł w zasadzkę. Właśnie dlatego Soleimani otwarcie podróżował samolotem komercyjnym na międzynarodowe lotnisko w Bagdadzie. Myślał, że jest pod ochroną USA.
Wyjaśnienie Abdula Mahdiego brzmi prawdziwie. Odzwierciedla poglądy większości Irakijczyków, którzy zostaną ocaleni przez okropne działania Trumpa, aby wznowić powstanie przeciwko okupacji USA.
Gdy Irakijczycy nadal atakują znienawidzoną obecność USA w ich kraju, Trump niewątpliwie będzie obwiniał Iran, bez względu na jego faktyczną rolę. Tym razem Irańczycy nie będą mieli motywacji, by unikać pomocy w walce o wyzwolenie Iraku - byliby obwiniani, nawet gdyby tego nie zrobili. Chociaż Soleimani był względnie przyjazną dla USA siłą stabilizującą po amerykańskich inwazjach na Irak i Afganistan - twierdzenie, że stał za IED zabijającymi wojska amerykańskie, jest niedorzecznym kłamstwem - po jego śmierci Iran pozytywnie zareaguje na irackie prośby o pomoc w walce o wyzwolenie narodowe przeciwko znienawidzonemu okupantowi amerykańskiemu.
Ponownie rozpętana antyamerykańska rebelia w Iraku i różne formy niejednoznacznego / niezaprzeczalnego odwetu za morderstwo gen. Soleimani w całym regionie i na świecie, zmusią Trumpa do wzniesienia się po drabinie eskalacji. Iran i większy projekt wyrzucenia z USA na Bliskim Wschodzie nie wycofają się, choć mogą czasami organizować odwroty taktyczne dla własnego wyglądu. Jedynym sposobem, w jaki Trump mógłby „wygrać”, byłoby całkowite zniszczenie Iranu. Nawet jeśli Rosja i Chiny na to pozwolą, mało prawdopodobna perspektywa, Trump lub jakikolwiek prezydent USA, który „wygrał” tego rodzaju wojnę, zostanie zapamiętany jako najgorszy zbrodniarz wojenny w historii świata, a USA stracą całą swoją miękką siłę, a wraz z nią swoją imperium.
Rosja stoi teraz przed taką samą decyzją, jaką musiała podjąć, kiedy zdominowane przez syjonistów Stany Zjednoczone próbowały zniszczyć Syrię: pozostańcie w gotowości i niech Teheran zostanie unicestwiony, a Moskwa stanie w kolejce; lub użyj swojej znacznej siły militarnej, aby uratować sojusznika. Putin nie będzie miał innego wyjścia, jak wspierać Iran, tak jak poparł Syrię. Również Chiny będą musiały dopilnować, by USA przegrały wojnę z Iranem z Syjonistami. W przeciwnym razie Pekin ryzykowałby taki sam los jak Teheran.
Nawet jeśli jedyna pomoc, jaką otrzyma od Rosji i Chin, jest ukryta, Iran ma silną pozycję do prowadzenia asymetrycznej wojny przeciwko obecności USA na Bliskim Wschodzie. Prawie dwie dekady temu gra wojenna o wartości 250 milionów dolarów Millennium Challenge 2002 wybuchła w twarz neokonów, gdy generał broni Paul Van Riper dowodził siłami Iranu przeciwko USA i kierował nimi do zwycięstwa. Chociaż pewne postępy technologiczne od tego czasu mogą sprzyjać USA, jak ostatnio zauważył dr Alan Sabrosky w moim programie radiowyminni opowiadają się za Iranem, który ma teraz pociski o wystarczającej jakości i ilości, by sprowadzić piekło na amerykańskie bazy, unicestwić większość, jeśli nie cały Izrael, i wysłać każdy statek USA w dowolne miejsce w pobliżu Zatoki Perskiej na dno oceanu. (Pociski przeciw okrętom znacznie wyprzedziły obronę morską, a Iran ukrył ich ogromne rezerwy głęboko w górach Zagros z widokiem na Zatokę Perską.)
Tak więc Trump lub ktokolwiek za nim podąży ostatecznie stanie przed wyborem: zaakceptuj porażkę i wycofaj wszystkie amerykańskie bazy i siły w regionie; lub kontynuuj wspinanie się po drabinie eskalacji, która nieuchronnie prowadzi do III wojny światowej. Im wyżej schodzi po drabinie, tym trudniej będzie zeskoczyć.
Apokaliptyczny scenariusz może nie być przypadkowy. Mike Pompeo, który, jak się powszechnie uważa, oszukał Trumpa, nakazując zabójstwo gen. Soleimani, mógł to zrobić nie tylko w imieniu ekstremistycznej frakcji Netanjahu w Izraelu, ale także w ramach apokaliptycznego chrześcijańskiego programu syjonistycznego, który tęskni za planetą zniszczenie nuklearne . Pompeo z niecierpliwością czeka na „uniesienie”, kulminację chrześcijańskiej syjonistycznej historii, kiedy globalna wojna nuklearna rozpoczyna się na Wzgórzu Megiddo w Okupowanej Palestynie i pochłania planetę, wysyłając wszystkich do piekła oprócz samych chrześcijańskich syjonistów, którzy są „promieniowani” gwiazdą Trekuj modę przez samego Jezusa.
Niezależnie od tego, czy padnie w radioaktywnych płomieniach, czy w bardziej uprzejmy i łagodny sposób, imperium USA, tak niestabilne jak jego przywódcy, zbliża się do ostatecznego stadium upadku. „Bardzo stabilny geniusz” Trump i Armageddonite Pompeo mogli przyspieszyć to, co nieuniknione, kiedy zarządzili fatalne zabójstwo gen. Soleimani.
https://www.unz.com/kbarrett/trumps-killing-of-soleimani-new-worst-mistake-in-us-history/
Donald Trump occasionally utters unspeakable truths. In March 2018 he called Bush Jr.’s decision to invade Iraq “the worst single mistake in US history.” Earlier, Trump had said that Bush should have been impeached for launching that disastrous war.
Yet on January 2 2020 Trump made a much bigger mistake: He launched all-out war with Iran—a war that will be joined by millions of anti-US non-Iranians, including Iraqis—by murdering Gen. Qassem Soleimani, the legendary hero who defeated ISIS, alongside the popular Iraqi commander Abu Mahdi al-Muhandis. Gen. Soleimani was by far the most popular figure in Iran, where he polled over 80% popularity, and throughout much of the Middle East. He was also adored by millions even outside that region, non-Muslims as well as Muslims. Many Christians throughout the world loved Gen. Soleimani, whose campaign against ISIS saved the lives of thousands of their co-religionists. Even Sunni Muslims (the people, not the billionaire playboy sheikhs) generally loved and admired the Shia Muslim Gen. Soleimani, a saintly warrior-monk who was uncommonly spiritual, morally impeccable, and the most accomplished military genius of this young century.
The strategic stupidity of Trump’s order to murder Soleimani cannot be exaggerated. This shocking, dastardly murder, committed while Soleimani was on an American-encouraged peace mission, has unleashed a “Pearl Harbor effect” that will galvanize not just the nation of Iran, but other forces in the region and around the world. Just as the shock effect of Pearl Harbor helped the American war party overcome domestic political divisions and unite the nation in its resolve for vengeance, so has the Soleimani murder galvanized regional groups, led by Islamic Iran and Iraq, in their dedication to obliterate every last trace of any US-Israeli presence in the region, no matter how long it takes, by any means necessary.
Most Americans still don’t understand the towering stature of Soleimani. Perhaps some comparisons will be helpful.
To understand the effect on Iran and the region, imagine that Stalin had succeeded in murdering George Patton, Dwight Eisenhower, and Douglas MacArthur, all on the same day, in 1946. These US generals, like Soleimani, were very popular, in part because they had just won a huge war against an enemy viewed as an embodiment of pure evil. How would Americans have reacted to such a crime? They would have united to destroy Stalin and the Soviet Union, no matter how long it took, no matter what sacrifices were necessary. That is how hundreds of millions of people will react to the martyrdom of Gen. Soleimani.
But even that comparison does not do justice to the situation. Patton, Eisenhower, and MacArthur were secular figures in an increasingly secular culture. Had Stalin murdered them, their deaths would not have risen to the level of religious martyrdom. Americans’ motivation to avenge their deaths would not have been as deep and long-lasting, nor as charged with the avid desire to sacrifice everything in pursuit of the goal, in comparison with the millions of future avengers of the death of Gen. Soleimani.
The tragedy, from the US point of view, is that this didn’t need to happen. Iran, a medium-sized player in a tough neighborhood, is a natural ally of the United States. As Zbigniew Brzezinski wrote in The Grand Chessboard, “Iran…provides stabilizing support for the new political diversity of Central Asia. Its independence…acts as a barrier to any long-term Russian threat to American interests in the Persian Gulf region.” (p. 47) Obama, guided by Brzezinski and his acolytes, set the US on a sensible path toward cordial relations with Iran—only to see his foreign policy triumph sabotaged by the pro-Zionist Deep State and finally shredded by Netanyahu’s puppets Trump and Pompeo. Iran, dominated by principled anti-Zionists, is a thorn in the side of Israel, so the unstable Iranophobe Trump was inserted into the presidency to undo Obama’s handiwork and reassert total Israeli control over US policy—the same total control initially cemented by the 9/11 false flag.
If the murder of Soleimani bears comparison to Pearl Harbor, it also echoes the October 1914 killing of Archduke Ferdinand in Sarajevo, the first domino in a series that ended in a world war. The dominos are lined up the same way today, though it may take longer for all of them to fall. Due to the enormity of its psychological effect, the Soleimani assassination irreversibly sets the US at permanent war with Iran and the rest of the Axis of Resistance. That war can end in only two ways: The destruction of Islamic Iran, or the complete elimination of the US military presence in the region. The first alternative is unacceptable not only to Iran, its regional friends, and the conscience of the world, but also to Russia and China, who would be next in line for destruction if Iran is annihilated. The second alternative is probably unacceptable to the permanent National Security State that governs the US no matter who is in office, and to Israel and its global network (and its agents in the “US” National Security State). So the irresistible force will soon be meeting the immovable object. It is difficult to see how this could possibly end well.
Ironically, given Trump’s well-justified scorn for Bush’s invasion of Iraq, the first front of the world war unleashed by Soleimani’s killing will be in that long-suffering nation, whose government has just ordered US troops to depart posthaste. If Trump wants to keep US forces in Iraq he is going to have to re-invade that nation, attack and destroy its government and military, fight a long-term counterinsurgency (this time against the vast majority of the population) and take far more casualties than Bush Jr. did.
Trump’s decision to martyr the great Iranian general and the celebrated Iraqi commander was perfectly timed to unite Iraq against the American occupation. Prior to the murder, Iraq was in the midst of color-revolution chaos, as demonstrators protested against not just the US and Israel, the real culprits in the destruction of their country, but also Iran, Iraqi politicians, and other targets. Those demonstrations, and the murders that marred them, were orchestrated by Gladio style covert US forces. As Iraqi Prime Minster Abdul Mahdi explained:
“… I visited China and signed an important agreement with them to undertake the construction instead (of an American company). Upon my return, Trump called me to ask me to reject this agreement. When I refused, he threatened to unleash huge demonstrations against me that would end my premiership.
“Huge demonstrations against me duly materialized and Trump called again to threaten that if I did not comply with his demands, then he would have Marine snipers on tall buildings target protesters and security personnel alike in order to pressure me. I refused again and handed in my resignation. To this day the Americans insist on us rescinding our deal with the Chinese.
“After this, when our Minister of Defense publicly stated that a third party was targeting both protestors and security personnel alike (just as Trump had threatened, he would do), I received a new call from Trump threatening to kill both me and the Minister of Defense if we kept on talking about this ‘third party’.
“I was supposed to meet him [Soleimani] later in the morning when he was killed. He came to deliver a message from Iran in response to the message we had delivered to the Iranians from the Saudis (as part of a peace initiative).”
So Trump lured Soleimani to Tehran with a peace initiative, then ambushed him. That’s why Soleimani was traveling openly on a commercial flight to Baghdad International Airport. He thought he was under US protection.
Abdul Mahdi’s explanation rings true. It reflects the views of most Iraqis, who will be galvanized by Trump’s atrocious actions to resume their insurgency against US occupation.
As Iraqis continue to attack the hated US presence in their country, Trump will undoubtedly blame Iran, whatever its actual role. So this time the Iranians will have no motivation to avoid helping the Iraqi liberation struggle—they would be blamed even if they didn’t. Though Soleimani was a relatively America-friendly stabilizing force after the US invasions of Iraq and Afghanistan—the claim that he was behind IEDs that killed US troops is a ridiculous lie—in the wake of his death Iran will respond positively to Iraqi requests for help in its national liberation struggle against the hated US occupier.
A rekindled anti-US insurgency in Iraq, and various forms of ambiguous/deniable retaliation for the murder of Gen. Soleimani throughout the region and the world, will force Trump up the escalation ladder. Iran, and the larger eject-the-US-from-the-Mideast project, will not back down, though they may occasionally stage tactical retreats for appearance’s sake. The only way Trump could “win” would be by completely destroying Iran. Even if Russia and China allowed that, an unlikely prospect, Trump or any US president who “won” that kind of war would be remembered as the worst war criminal in world history, and the US would lose all its soft power and with it its empire.
Russia now faces the same kind of decision it had to make when the Zionist-dominated US tried to destroy Syria: stand by and let Tehran be annihilated, with Moscow next in line; or use its considerable military power to save its ally. Putin will have no choice but to support Iran, just as he supported Syria. China, too, will need to ensure that the USA loses its Zionist-driven war on Iran. Otherwise Beijing would risk facing the same fate as Tehran.
Even if the only help it gets from Russia and China is covert, Iran is in a strong position to wage asymmetric war against the US presence in the Middle East. Almost two decades ago, the $250 million war game Millennium Challenge 2002 blew up in the neocons’ faces, as Lt. Gen. Paul Van Riper commanded Iranian forces against the US and steered them to victory. Though some technological developments since then may favor the US, as Dr. Alan Sabrosky recently pointed out on my radio show, others favor Iran, which now has missiles of sufficient quality and quantity to rain down hell on US bases, annihilate much of if not all of Israel, and send every US ship anywhere near the Persian Gulf to the bottom of the ocean. (Anti-ship missiles have far outstripped naval defenses, and Iran has concealed immense reserves of them deep in the Zagros Mountains overlooking the Persian Gulf.)
So Trump or whoever follows him will eventually face a choice: Accept defeat and withdraw all American bases and forces in the region; or continue up an escalation ladder that inexorably leads to World War III. The higher up the ladder he goes, the harder it will be to jump off.
The apocalyptic scenario may not be accidental. Mike Pompeo, who is widely believed to have duped Trump into ordering the killing of Gen. Soleimani, may have done so not only on behalf of the extremist Netanyahu faction in Israel, but also in service to an apocalyptic Christian Zionist program that yearns for planetary nuclear destruction. Pompeo is ardently awaiting “the rapture,” the culmination of Christian Zionist history, when a global nuclear war begins at Megiddo Hill in Occupied Palestine and consumes the planet, sending everyone to hell except the Christian Zionists themselves, who are “beamed up” Star Trek fashion by none other than Jesus himself.
Whether it goes down in radioactive flames or in a kinder and gentler way, the US empire, as unstable as its leaders, is nearing the final stages of collapse. “Very stable genius” Trump and Armageddonite Pompeo may have hastened the inevitable when they ordered the fateful killing of Gen. Soleimani.
