21.09.2021
Na początku VII wieku na Wschodzie zapanowała herezja monoteletyzmu. Zwolennicy tej herezji potajemnie zaprzeczali fundamentalnej prawdzie chrześcijaństwa,którą jest to, że Chrystus jest prawdziwym Bogiem i prawdziwym człowiekiem. Z tej fundamentalnej prawdy wiary wynika również prawda o wcieleniu Chrystusa, o Jego odkupieńczej ofierze na krzyżu za nasze grzechy oraz o Jego rzeczywistym i historycznym zmartwychwstaniu. Zwolennikami herezji monoteletyzmu byli wschodni patriarchowie, z wyjątkiem patriarchy Jerozolimy Sofroniusa. Nawet papież Honoriusz I nie sprzeciwił się tej herezji, wręcz przeciwnie, pisemnie w liście wyraził się w taki sposób, że heretyccy patriarchowie się na niego odwoływali. Po jego śmierci kolejni papieże zdystansowali się od herezji.
Św. Maksym Wyznawca był wysokim urzędnikiem cesarskim, ale z powodu herezji, w którą popadł cesarz, opuścił pałac i wstąpił do klasztoru. Heretycki patriarcha Sergiusz przekonał cesarza aby wydał tzw „Ektesis” (Wykład) – heretyckie wyznanie wiary, i nakazał wszystkim bez różnicy przestrzegać go. Kiedy św. Maksym zobaczył schizmę w Kościele i prześladowania prawowiernych, wspierał ich w walce z herezją. Miał również zasługę na tym, że tej niebezpiecznej herezji odważnie sprzeciwił się późniejszy papież Marcin, którego później przymusowo deportowano z Rzymu do Konstantynopola. Tam był więziony, torturowany i skazany na śmierć. Następnie wygłosił: „Rozsiekajcie mnie na kawałki, jak grozicie, ale nie zjednoczę się z herezjami Konstantynopola”. Papież Marcin zmarł w 655r w wyniku tortur i okrutnego uwięzienia.
1) Kiedy św. Maksym został uwięziony, wysłannicy fałszywego patriarchy podstępnie zapytali go, czy on należy do Kościoła, a jeśli tak, to niech się z nimi zjednoczyć. Św. Maksym odpowiedział: „Pan Jezus nazwał Kościołem taki, który trzyma się prawdziwego, zbawczego wyznania wiary. Dlatego też nazwał Piotra błogosławionym i obiecał ustanowić na nim Kościół powszechny. (zob. Mt 16:16-19). Dlatego chcę poznać treść waszego wyznania wiary. Jeśli nie zaprzecza prawdzie, natychmiast wejdę w jedność z wami”.
Komentarz: Dzisiejsi heretyccy biskupi również automatycznie uważają się za Kościół, mimo że się z niego wykluczyli. Jeśli chcecie dowiedzieć się od nich treści ich wyznania wiary, to znaczy, czy wyrzekają się herezji neomodernizmu, synkretyzmu z pogaństwem i herezji bergoglianizmu, nie chcą odpowiedzieć. Twierdzą, że każdą niedzielę recytują Credo w Liturgii. Ta wymówka to hipokryzja. Gdyby stali za tym, co recytują, natychmiast wyrzekliby się herezji.
Kiedy ktoś odłącza się od tych heretyckich biskupów, aby być w jedności z Chrystusem i prawowierną doktryną, mówi się mu, że jest wykluczony z Kościoła. Mówi się, że jeśli chce wrócić, musi przyjąć herezje i zjednoczyć się z nimi – apostatami. Ich jednak dotyczy wezwanie św. Maksyma: „Chcę poznać treść waszego wyznania wiary!” Treść ich wiary przeczy prawdziwej nauce. Dlatego kto chce być zbawiony, nie może tworzyć z nimi jedności. Nadużywają autorytetu i władzy kościelnej do likwidacji zarówno prawowiernych księży, jak i ludu Bożego.
2) Św. Maksym został skazany na wygnanie. Heretycki biskup Teodozjusz powiedział mu: „Cesarz i patriarcha chcą przede wszystkim wiedzieć, dlaczego odłączasz się od jedności z tronem Konstantynopola”. Św. Maksym odpowiedział: „Jeśli w tym kościele są herezje i odstępczy hierarchowie, nic mnie nie przekona do zjednoczenia się z nimi!”
Komentarz: W czasach św. Maksyma hierarchia spadła do herezji. Tak jest i dzisiaj. Pseudopapież Bergoglio jest w jedności z rządem światowym i tylko udaje, że należy do Kościoła, ale to jest oszustwo. W rzeczywistości to Bergoglio egzekwuje całkowite zniszczenie ewangelii Chrystusa, która jako jedyna prowadzi do zbawienia. Dlatego w pierwszej kolejności konieczne jest oddzielenie się od Bergoglia. On głosi bałwochwalstwo z Pachamamą, propaguje sodomię i antyewangelię szczepień.
3) Teodozjusz powiedział: „Sobór lokalny w Rzymie (649) był nieważny, ponieważ nie został zwołan na polecenie cesarza!” Św. Maksym odpowiedział: „Kościół uznaje za prawdziwe i święte tylko te Sobory, które ustanowiły prawowierne nauczanie. Wiele razy w historii z rozkazu cesarza odbywały się nieważne, „wilcze sobory”, zaprzeczające boskości Chrystusa. Pierwszy taki heretycki sobór odbył się w Tyrze, drugi w Antiochii, trzeci w Seleucji, a potem były jeszcze cztery heretyckie sobory. Wszystkie zostały odrzucone i anatemizowane”.
Komentarz: Dziś św. Maksym, ale także i św. papież Marcin do takich heretyckich soborów włączyliby i Sobór Watykański II (SW II). Czemu? Dlatego że pośrednio otworzył drzwi największym herezjom, których owoce zbieramy dzisiaj. Nie sprzeciwił się wówczas odnowionej herezji modernizmu, a nawet wyznawcy tej herezji zostali wyznaczeni jako moderatorzy SW II. Zwolennikiem tej herezji był także inicjator SW II Jan XXIII, a także Paweł VI, który potwierdził ducha i literę herezji SW II. Z tego powodu obaj zostali obłożoni anatemą.
Jakie herezje głosił modernizm podczas i po SW II? Były to herezje doktrynalne, które zaprzeczały boskości Chrystusa. Herezja modernizmu, potępiona w 1907 roku przez św. Piusa X w encyklice Pascendi Dominici gregis odżyła ponownie z mocą. Metoda (teologia) historyczno-krytyczna neguje boskość Chrystusa i wszystkie cuda w Piśmie Świętym oraz boskie natchnienie samej Biblii. Chrystus został podzielony na Chrystusa historii i Chrystusa wiary, którego uważano za postać mitologiczną. W tym kryzysowym czasie SW II powinien rozwiązać najważniejszą rzecz – kwestię herezji neomodernizmu. Ponieważ celowo nie potępił ani nie wypowiedział się przeciwko herezjom, popełnił największą zbrodnię przeciwko wierze. Ponadto Sobór głosił oczywiste herezje synkretyzmu z pogaństwem pod pozytywnym pojęciem szacunku (do kultów pogańskich – religii, de facto do ich demonów). Jest to ukryta legalizacja bałwochwalstwa, czyli grzechu przeciwko pierwszemu przykazaniu. Za te zbrodnie przeciwko wierze Sobór jest heretycki – nieważny! W rezultacie prawdziwą misję zastąpiono tzw. dialogiem międzyreligijnym, a zamiast obrony wiary (apologii) i głoszenia prawd wiary głoszono herezje i przyjmowano praktyki pogańskie. Papieże soborowi i posoborowi nie stanęli w obronie wiary, wręcz przeciwnie, swoim milczeniem lub działaniem herezji wspierali. Dlatego automatycznie spadła na nich anatema, podobnie jak na papieża Honoriusza I. Ta anatema na SW II i na wymienionych papieżów została ogłoszona przez Bizantyjski Katolicki Patriarchat.
W czasie pontyfikatu pseudopapieża Bergoglia owoce ducha SW II osiągnęły kulminację. Bergoglio intronizował demona Pachamamę w bazylice św. Piotra!
4) Św. Maksym został sprowadzony do Konstantynopola, gdzie przebywał w klasztorze św. Teodora. Przyszli do niego patrycjusze Epifaniusz i Troil. Zmuszali Maksyma do podpisania heretyckiego tzw. „Typosa” i powiedzieli mu, że tym nie zaprzecza dwóch woli w Chrystusie, ale tylko dla spokoju w Kościele milczy się na ich temat. Św. Maksym odpowiedział: „Milczeć znaczy zaprzeczyć”. Troil rzekł: „Miej w swoim sercu wiarę, jaką chcesz, nikt ci nie przeszkadza”. Maksym odpowiedział: „Ale zbawienie zależy nie tylko od samej wiary serca, ale także od wyznania, ponieważ Pan powiedział: Kto się Mnie zaprze przed ludźmi, tego zaprę się i Ja przed moim Ojcem, który jest w niebie (Mt 10,33). Apostoł mówi też: Sercem przyjęta wiara prowadzi do usprawiedliwienia, a wyznawanie jej ustami do zbawienia” (Rz 10:10).
Komentarz: SW II milczał na temat herezji neomodernizmu. W ciągu kilku lat na wszystkich wydziałach teologicznych głoszono herezje pod przykrywką tzw. nauki i nowego spojrzenia na Pismo Święte. Odrzucili natchnienie Pisma Świętego i wszystkie zawarte w nim cuda. W rezultacie moralność zaczęła być stopniowo likwidowana, a w końcu Franciszek w Amoris laetitia zaprzeczył istnieniu obiektywnie ważnych norm moralnych. On aktywnie promuje homoseksualizm i mRNA szczepienia, a tym samym ludobójstwo. Większość biskupów z duchem SW II popiera go i nie rozróżnia już między dobrem a złem. U podstaw tego zła było tylko świadome milczenie SW II na temat herezji modernizmu.
5) Posłowie cesarza zapytali św. Maksyma: „Czy zjednoczysz się (w wierze) z Konstantynopolem?” Maksym odpowiedział: „Nie, ponieważ przywódcy tego kościoła, odrzucając konkluzje czterech Soborów powszechnych, wydalili się z Kościoła. W rezultacie stracili władzę i kapłaństwo, jak ogłoszono na Soborze Rzymskim. Dlatego pytam: jakie sakramenty mogą teraz sprawować? Albo jaki duch zstępuje na tych, których uświęcają?”
Komentarz: Pojawia się pytanie, którzy biskupi dziś ważnie sprawują sakramenty, a którzy księża ważnie służą dziś Liturgii? Każdy biskup i kapłan, który tworzy wewnętrzną jedność z herezjami promowanymi przez pseudopapieża, przyjął ducha antychrysta i nie może ważnie sprawować sakramentów. Ci, którzy tworzą jedność z Bergogliem, również zaprzeczają czterem Soborom dogmatycznym! De facto uznają tylko SW II, który jest punktem zwrotnym, ale dla samozniszczenia Kościoła. Ten Sobór zaprzecza wszystkim prawowiernym Soborom i przygotował grunt pod masową apostazję. Dziś już za pośrednictwem Bergoglio przygotowuje drogę przejścia do antykościoła New Age, czyli do synagogi szatana. Bergoglio słusznie twierdzi, że tylko realizuje SW II.
Św. Maksym odniósł się do lokalnego Soboru w Rzymie, który wypowiadał się przeciwko herezjom monoteletyzmu. Sobór stwierdził, że heretycy stracili władzę i kapłaństwo. Podobnie tę rzeczywistość wyraża bulla dogmatyczna Cum ex apostolatus officio (1555) Pawła IV, która stwierdza, że wszystko, co robi heretyk, czy to kapłan, czy biskup, czy papież, jest nieważne! Tak więc nawet święcenia biskupie i kapłańskie od heretyków są nieważne. A kto otrzymał ważne święcenia kapłańskie, a potem popadł w herezje, już nieważnie sprawuje sakramenty.
6) Posłowie zwrócili się do Maksyma: „Wczoraj przybyli z Rzymu dwaj wysocy urzędnicy, a jutro przystąpią do Komunii Świętej w jedności z patriarchą. Co zamierzasz zrobić?” Św. Maksym odmówił takiej Komunii i powiedział: „Wiem z Pisma Świętego, że Duch Święty za pośrednictwem Apostoła Pawła rzuca klątwę nawet na aniołów, jeśli głoszą inną ewangelię” (por. Ga 1: 8).
Po tej rozmowie świętemu Maksymowi odcięto prawą rękę i język i zesłano na wygnanie, gdzie zmarł w więzieniu za wierność Chrystusowi i Ewangelii.
Komentarz: Św. Maksym jasno dał do zrozumienia, że pozostawanie w jedności z heretykiem i otrzymanie od niego rzekomej Eucharystii oznacza wejście w anatemę, która spoczywa na heretyku.
Sakramenty mamy dlatego, by nam pomagały do zbawienia. Kto przyjmuje od heretyków rzekome sakramenty, zaciemniają go i są przeszkodą do zbawienia. Ludzie, którzy dziś znajdują się pod wpływem heretyków, są największymi przeciwnikami prawdy i nienawidzą prawowiernych chrześcijan.
Św. Maxim odwołuje się do Pisma Świętego i mówi, że Duch Święty rzuca klątwę nawet na aniołów, jeśli głoszą inną ewangelię. W SW II była już potajemnie głoszona inna ewangelia. Duch teologii historyczno-krytycznej odrzuca Chrystusa i wszystko nadprzyrodzone. Kulminacja tej apostazji nastąpiła po SW II i dzisiaj zbieramy gorzkie owoce. Jedynym rozwiązaniem jest pokuta – nazywać prawdę prawdą i herezję herezją. Przyjąć prawdę i potępić herezje SW II.
+ Eliasz
Patriarcha Bizantyjskiego Katolickiego Patriarchatu
+ Metodiusz OSBMr + Tymoteusz OSBMr
biskupi-sekretarze
http://vkpatriarhat.org/pl/?p=19085
