22 1 A Jezus znowu zaczął nauczać w przypowieściach. Mówił im:2 „Królestwo niebieskie stało się podobne do pewnego króla, który wyprawił wesele swojemu synowi.3 Wysłał swoje sługi, by wezwali zaproszonych na to wesele, jednak przyjść nie chcieli. 4 Wysłał ponownie inne sługi, mówiąc im: Powiedzcie zaproszonym: Ucztę u siebie już przygotowałem, moje woły i inne utuczone zwierzęta pobite, wszystko gotowe. Przyjdźcie na wesele! 5 Lecz oni zlekceważyli [to] i odeszli: ten na swoje pole, ten do swojego kupiectwa. 6 A jeszcze inni zatrzymali jego sługi, znieważyli, nawet zabili 7 Król rozgniewał się i posławszy swoich zbrojnych, wytracił owych zabójców, a ich miasto spalił. 8 Wtedy powiedział do swoich; Wesele jest przygotowane, lecz zaproszeni nie byli godni. 9 Idźcie zatem do wylotu ulic i kogokolwiek spotkacie, zaproście; na wesele. Wyszli słudzy na ulice i zebrali wszystkich, których spotkali: zepsutych I dobrych. Tak uczta wypełniła się zasiadającymi.
11 Wszedł król obejrzeć zasiadających i zobaczył tam kogoś nie ubranego w strój weselny. 12 Odezwał się do niego: Przyjacielu jak tu wszedłeś nie mając stroju i weselnego? A on zamilkł 13 Wtedy król rozkazał sługom: Zwiążcie mu nogi i ręce i wyrzućcie go w ciemność na zewnątrz, Tam będzie szloch i zgrzytanie zębami. 14 Bo liczni są zaproszeni, a wybrani nieliczni”.
==============
Biblia Pierwszego Kościoła
Septuaginta
Tłumaczenie x. Remigiusz Popowski SDB
22: 1-14
