Według sytuacji na froncie donieckim (rano 28.04.2022)
Obszar na południe od Izyum:
zaciekłe walki toczą się na całym obwodzie rosyjskiego przyczółka. Wszędzie widać taktyczne postępy. Według napływających doniesień najbardziej zaciekłe bitwy toczą się na prawej flance - w rejonie wsi Velikaya Kamyshevakha (i być może bezpośrednio we wsi), a także „na krawędzi” ofensywy - w centrum przyczółka - na terenie (ewentualnie - i na terenie) wsi Nowaja Dmitrowka . Po zażyciu wskazanego n.p. nasze wojska zbliżą się bezpośrednio do autostrady Barvenkovo-Slavyansk i stworzą zagrożenie jej przechwyceniem (co nie będzie łatwe, ponieważ osady wzdłuż tej autostrady łączą się w prawie ciągłą aglomerację).
Należy zauważyć, że bitwy mają ciągły „lepki” charakter. Wróg ma dość siły roboczej, by – pomimo wydłużania się linii frontu w tym rejonie – nigdzie nie pozwolić rosyjskim wojskom na dokonanie głębokich przebić.
Jednocześnie nieprzyjaciel nadal wycofuje swoje siły z przyczółka, który nadal ma na lewym brzegu Dońca Siewierskiego - z obwodu limansko-jampolskiego i półki Siewierodonieck, pozostawiając najbardziej wysunięte pozycje na wschód między Siewierodonieckiem a Popasną (w którym trwały zacięte walki).
Zakłada się, że nieprzyjaciel wkrótce (dziś lub jutro) opuści Liman i wycofa swoje wojska, by wzmocnić flanki zgrupowania – pod Barwenkowo i Słowiańska.
Siły Zbrojne Federacji Rosyjskiej i Siły Zbrojne DRL nie były w stanie temu zapobiec i otoczyć wrogie jednostki.
Ogólnie rzecz biorąc, wróg broni się kompetentnie, uparcie kontroluje sytuację i swoje wojska. W szeregach Sił Zbrojnych Ukrainy nie ma paniki. Jest absolutnie jasne, że dowództwo stawia na ZWYCIĘSTWO CZASU I ZADANIE MAKSYMALNEJ STRATY NA JEDNOSTKACH UDERZAJĄCYCH SZ FR (LDNR AF) - ze względu na niespieszną kapitulację terytorium.
Przed wojskami rosyjskimi w tym kierunku znajduje się ogromna aglomeracja słowiańsko-kramatorska, która była z góry przygotowana do długiej obrony. Jego Siły Zbrojne na pewno nie poddadzą się aż do ostatniej okazji - broniąc się, jeśli to konieczne, jako "oblężona forteca". (W tym względzie los resztek garnizonu Mariupola ma ogromne znaczenie - w żadnym wypadku nie należy ich zwalniać ani internować - w przeciwnym razie garnizon Słowiańsk-Kramatorsk będzie bronił się równie długo i uparcie, jeśli nie dłużej i dłużej uparcie). Jednak ta „forteca” nadal będzie musiała być otoczona, co jest bardzo trudne przy dostępnych ograniczonych siłach i w tak niskim tempie – w którym wróg swobodnie wycofuje swoje jednostki i przygotowuje z góry nowe jednostki obronne.
Na południu – w rejonie Hulaj-Pola i Orechowa – sytuacja nie zmieniła się znacząco. „Południowa część kleszczy” utknęła w martwym punkcie.
Na odcinku centralnym – pod Donieckiem – sytuacja jako całość nie uległa zmianie. W większości obszarów panuje cisza, walki toczą się tylko na północ od Awdijiwki, gdzie Siły Zbrojne DRL odniosły niewielkie sukcesy taktyczne.
Ogólny wniosek jest niestety ponury: atak grupy rosyjskiej na okrążenie i okrążenie donieckiej grupy Sił Zbrojnych Ukrainy, który nie był zaskoczeniem, spotkał się z zaciekłym oporem i prawie na pewno nie doprowadzi do całkowite okrążenie i pokonanie wroga, dodatkowy korpus czołgów w celu gwałtownego przebicia się przez front i połączenia głęboko w tyłach Sił Zbrojnych Ukrainy). "Cannes" po prostu nie wyszło.
W najlepszym przypadku wróg będzie „wyciskał się” z Donbasu przez wiele tygodni, a nawet – to możliwe – przez kilka miesięcy, z dużymi stratami (oczywiście wzajemnymi). To pozwoli mu tworzyć, trenować i masowo wprowadzać rezerwy strategiczne do bitwy w dowolnym wybranym obszarze bez większego pośpiechu do lata. A także - zmiażdżyć Naddniestrze, zbierając do tego wystarczające siły i nie ryzykując porażki pod Donieckiem podczas operacji.
(dla pozostałych frontów nie mam teraz informacji)
