„Nie zacząłeś jeszcze doceniać prawdziwej głębi naszej winy.
Jesteśmy intruzami. Jesteśmy zakłócaczami. Jesteśmy wywrotowcami.
Zabraliśmy twój naturalny świat, twoje ideały, twoje przeznaczenie
i dokonaliśmy w nich spustoszenia. – Marcus Eli Ravage, autor żydowski,
cytat ze stycznia 1928 r. w wydaniu Century Magazine
„My Żydzi, my, niszczyciele, pozostaniemy niszczycielami na zawsze.
Nic, co zrobisz, nie spełni naszych potrzeb i wymagań.
Zniszczymy na zawsze, ponieważ potrzebujemy własnego świata, świata Boga,
którego budowanie nie leży w waszej naturze. – Maurice Samuels,
autor żydowski, cytat z You Gentiles
|
Organized Jewry: destroyers of Western civilization “You have not begun to appreciate the real depth of our guilt. We are intruders. We are disturbers. We are subverters. We have taken your natural world, your ideals, your destiny, and played havoc with them.” “We Jews, we, the destroyers, will remain the destroyers for ever. Nothing that you will do will meet our needs and demands. We will for ever destroy because we need a world of our own, a God-world, which it is not in your nature to build.”
For centuries, organized Jewry has been at the forefront in the efforts to subvert, corrupt, and eventually destroy traditional Western civilization and all that it stands for. Henry Makow, in a review of E. Michael Jones’ The Jewish Revolutionary Spirit and Its Impact on World History, described the role played by organized Jewry to accomplish this goal as “subversive in the profoundest sense, overturning the Will of God, “Logos,” Christ’s Gospel of Love, the inherent Design and Purpose of Creation, hijacking mankind and arresting its development according to Cabalistic and Talmudic dictates.” Through their control of the media and Hollywood, their influence in popular culture and the arts, various intellectual and “social justice” movements including cultural Marxism, feminism, and radical homosexuality, the promotion of pornography and sexual degeneracy, and advocacy of mass immigration and “multiculturalism” in Western European and European-derived countries (the United States, Canada, Australia, and New Zealand), organized Jewry has certainly targeted tradition Western civilization for destruction. These destabilization techniques represent a Jewish plot to culturally, spiritually, politically, and economically corrupt, pollute, and destroy European culture primarily, and all decent, honorable indigenous cultures generally. Organized international Jewry must be viewed as a hostile elite determined to destroy Western civilization. In the Preface of Culture of Critique, Dr. Kevin MacDonald breaks this down quite well: CofC describes how Jewish intellectuals initiated and advanced a number of important intellectual and political movements during the 20th century. I argue that these movements are attempts to alter Western societies in a manner that would neutralize or end anti-Semitism and enhance the prospects for Jewish group continuity either in an overt or in a semi-cryptic manner. Several of these Jewish movements (e.g., the shift in immigration policy favoring non-European peoples) have attempted to weaken the power of their perceived competitors — the European peoples who early in the 20th century had assumed a dominant position not only in their traditional homelands in Europe, but also in the United States, Canada, and Australia. At a theoretical level, these movements are viewed as the outcome of conflicts of interest between Jews and non-Jews in the construction of culture and in various public policy issues. Ultimately, these movements are viewed as the expression of a group evolutionary strategy by Jews in their competition for social, political and cultural dominance with non-Jews. […] Since the 1960s a hostile, adversary elite has emerged to dominate intellectual and political debate. It is an elite that almost instinctively loathes the traditional institutions of European-American culture: its religion, its customs, its manners, and its sexual attitudes. MacDonald argues that Western civilization has essentially become Judaized, as the revolutionary Jewish intellectual and cultural leaders, including Theodore Adorno, Siegfried Freud, and others, and their ideas have been “avidly embraced by the vast majority of non-Jewish intellectuals” which demonstrates how “the Western intellectual world has become Judaized — that Jewish attitudes and interests, Jewish likes and dislikes, now constitute the culture of the West, internalized by Jews and non-Jews alike.” Dr. MacDonald continues: The Judaization of the West is nowhere more obvious than in the veneration of the Holocaust as the central moral icon of the entire civilization. These developments constitute a profound transformation from the tradition of critical and scientific individualism that had formed the Western tradition since the Enlightenment. More importantly, because of the deep-seated Jewish hostility toward traditional Western culture, the Judaization of the West means that the peoples who created the culture and traditions of the West have been made to feel deeply ashamed of their own history — surely the prelude to their demise as a culture and as a people. This cultural, spiritual, and intellectual attack by organized Jewish interests against traditional Western European culture must be recognized in order to avoid the complete destruction of the European peoples. A couple weeks ago, John Kaminski and I discussed some of the destabilization techniques organized Jewry has used in their battle against European culture and European peoples, which include:
It’s a fairly well known, albeit unspoken, fact that Jews control the Western media and Hollywood. The Times of Israel published a blog post earlier this summer titled, “Jews DO Control the Media,” and Jewish writer Joel Stein openly bragged in the Los Angeles Times that Jews control Hollywood and other aspects of American culture, government, and finance. Neal Gabler, yet another Jewish writer, wrote An Empire of Their Own: How the Jews Invented Hollywood documenting the Jewish role in Hollywood. The Jewish Daily Forward published an article a few weeks ago written by Douglas Wolk titled, “Faster Than a Speeding Tallis: Exploring Jewish Roots of Superman and American Comics,” detailing the Jewish influence on the comic industry. Wolk describes the American comic industry as an expression of Jewish culture, and writes that there “really were a lot of Jews involved in creating the most important American comic books, superhero and otherwise, from the late 1930s to the mid-‘70s.” He continues: Without Jewish creators, there would have been no Superman, no Batman, no Archie, no Mad, no “Maus,” no “A Contract With God” and none of the major Marvel Comics characters introduced in the ’60s. Stan Lee, Jerry Siegel, Joe Shuster, Eisner, Harvey Kurtzman, Jack Kirby, Bob Kane, Bill Finger: all major names in the history of American comics, and Jews, one and all. And, with a few exceptions, they never made a particularly big deal about it in public venues. Just the other day, The Jewish Daily Forward ran an article titled, “Movie Monsters’ Jewish Parentage” authored by Michael Kaminer outlining the Jewish role in creating the various monster movies in Hollywood over the years. A brief excerpt: They don’t look related. But iconic movie monsters like the Mummy, The Wolf Man, Dracula, and Frankenstein’s creature share parentage. Carl Laemmle, a Hungarian-Jewish immigrant, founded what became Universal Studios in 1912; under the aegis of his son, Carl Jr., the studio went on to introduce the most memorable monsters in moviedom. Another Jewish refugee, Curt Siodmak, wrote screenplays for Universal creature features including “The Wolf Man,” “I Walked With a Zombie,” and “The Beast With Five Fingers.” […] American culture is essentially a Jewish culture, especially American popular culture that has developed over the past 70 years or so since the invention of the television. Does it really surprise anyone anymore that all you see on television and in movies is pornographic, debasing, disgusting filth and Orwellian propaganda demonizing Jewry’s historic and current enemies while uncritically praising Israel and everything wrong about American culture? (See also “Secret Goals of Communism Near Fruition,” by Henry Makow) The radical homosexual and LGBT movement has been championed and spearheaded by Jews for decades now, as this list attests. Here is a brief sampling of some of the Jews behind this depraved movement, which seeks to totally overthrow the traditional concept of marriage, family relationships, and parenting:
The Jewish magazine Tablet ran a lengthy biographical hagiography of the depraved Jew that initiated the campaign for gay marriage in an article titled, “Gay Marriage’s Jewish Pioneer: The activist called Faygele ben Miriam started Washington state’s battle over marriage more than 40 years ago”: Decades before any state had seriously considered legalizing gay marriage, long before anyone had thought of creating—never mind repealing—a policy called “Don’t Ask Don’t Tell,” before Reagan, before AIDS, before the American Psychiatric Association determined that homosexuality was not a mental illness, and before half the people currently living in America were even born, a man named John Singer stepped into the King County marriage license office in Seattle. The year was 1971. With him was another man, Paul Barwick, whom he’d met recently at a meeting of the Seattle chapter of the Gay Liberation Front. Barwick was just back from Vietnam, 24 years old, still coming out of the closet. Singer was a little older, 26, very out and very political. He’d served as an Army medic in Germany because of his conscientious-objector status. In the spot reserved for religion, his military dog tag read: “Ethical Culture.” Earlier, at college in New York, he’d been the only member of his ROTC unit who was also in the SDS—Students for a Democratic Society. These two men, Singer and Barwick, had become fast friends, occasional lovers, and, in a sense, business partners. “The business was gay liberation,” Barwick, now 65 and living in San Francisco, explained recently. In front of a bunch of local media that had been tipped off in advance, Singer and Barwick marched up to the desk of the county auditor, a man named Lloyd Hara, and told him they wanted a marriage license. Hara refused. So began one of the first—and least famous—gay marriage lawsuits in the nation, Singer v. Hara. It concluded unsuccessfully, in 1974, with the Washington State Court of Appeals essentially laughing the men out of court. But by that time Singer was on to his next fight, and a new name, Faygele ben Miriam, which he took to simultaneously tweak homophobes (“Faygele” is Yiddish for “little bird” or “faggot”) and honor his mother, Miriam Singer. This uniquely insistent man, who died 12 years ago this week, was in his time a huge force in Washington state’s gay politics, and at the leading edge—really, beyond the leading edge—of what would eventually become the national push to achieve same-sex marriage rights. “He matters because he was part of that first wave of couples challenging the unjust and unfair denial of the freedom to marry,” said Evan Wolfson, founder of the advocacy group Freedom to Marry and author of Why Marriage Matters. “And he spoke for millions, at a time when, in some respects, gay people were just beginning to speak for full inclusion and the right to be let in, not just left alone.” In a separate article in Tablet titled, “Don’t Ask, Don’t Ask: Artists, particularly in theater, are still plagued by the slur ‘Gay Commie Jew.’ But how did it come about?,” art critic Allen Ellenzweig further documents the Jewish infiltration and subversion of American culture. This cultural attack was right out of the playbook of the cultural Marxists of the Frankfurt School, who have pushed homosexuality, perversion, and degeneracy into the mainstream of American society. Ellenzweig writes: After World War II, it seemed as if American culture high and low had been taken over by the Jews: Danny Kaye in the movies, George Burns and Milton Berle on television, Norman Mailer and Saul Bellow in literature, Arthur Miller in theater, Jerome Robbins in ballet and on Broadway, Leonard Bernstein on Broadway and in the concert hall. In the context of the Cold War, the American product—jazz, symphonic music, drama, modern dance, and ballet—became the currency of cultural exchange in proving the superiority of the Free World. We were the champions. As historian Michael Sherry writes, “Out of national pride, aspirations for cultural empire, and fears of enemy advances, Americans showcased artists as emblems of the nation’s freedom and muscular culture.” […] But another group seeding the soil of American art was ripe for more direct scapegoating: homosexuals. Unlike Jews, no public decorum need be extended to them, a “group” that had neither the communal institutions Jews had built up over decades nor official solidarity based on tradition and a shared history of Diaspora. So, what was to be thought of the growing crop of “effete” Cold Warriors in the arts, who were to be ambassadors of the new American “muscular culture”? Figures like Aaron Copland, Leonard Bernstein, Jerome Robbins, Arthur Laurents, and Lincoln Kirstein provide a window into a period when Jewish homosexuals developed mixed communal and professional networks to reach cultural prominence despite social limitations as Jews, discrimination as gays, and career jeopardy as men on the political left. While all five of these men were Jewish, Robbins and Laurents—Rabinowitz and Levine—carried names that might blur that distinction, and Kirstein claimed that his German-Jewish family was “remote from real piety.” All descended from Ashkenazim and, excepting Kirstein, were first-generation Americans, many with at least a smattering of Yiddish coloring the family patter. Within cosmopolitan circles, all were discreetly known as transgressing the heterosexual norms of the postwar period. Of the five, only Bernstein and Kirstein married, and Bernstein alone had children. All had to navigate their sexual lives in an America vastly different from the one we now inhabit. The systematic promotion of pornography, sexual deviance and degeneracy, and licentiousness was and remains a major cultural destabilization technique used by international Jewry to pervert and corrupt the sense of morality in society, destroying healthy social norms and cultural values, replacing them with homosexuality, promiscuity, and debauchery. Dr. Lasha Darkmoon describes the origins of this movement and the leading role played by a group of perverted, disgusting Jewish “intellectuals” in a brilliant article titled, “Masters of Porn: The Systematic Promotion of Sexual Deviance,” published in The Occidental Observer: It comes as a big shock to learn that two of the fathers of the Sexual Revolution were both sexual perverts with an evangelical mission in life: to infect society with their wacky ideas and turn the world into a vast masturbatorium. I refer to the 2oth century’s premier sex researcher Alfred Kinsey (1894-1956) and his notorious contemporary, cult psychoanalyst Wilhelm Reich (1897-1957). […] According to Freud and his followers, anti-Semitism was a universal pathology which had its roots in sexual repression. Its cure lay in “sexual liberation”. The theory, in its crudest and simplest form, amounted to this: instead of picking on the Jews, why not just chill out and have sex? The underlying assumption here is that sex is the great liberator and that all political and economic frustrations can be alleviated by sexual activity—particularly by obsessive and addictive sex. People who spend all their waking hours in search of sexual stimulation are obviously unfit to organize pogroms, mount bloody revolutions, or become a threat to the rich and powerful. This, in a nutshell, was the philosophy of Wilhelm Reich, high priest of the “masturbation industry”, to borrow a phrase from E. Michael Jones’s magisterial work Libido Dominandi, where Kinsey and Reich are both discussed in great detail. Sex, according to the philosophers of the Sexual Revolution inspired by Reich, is to be the panacea for all society’s problems: the new opium of the people. If people cannot have bread, let them eat cake. If they cannot have jobs, security, fulfillment, and a valid purpose in life, let them have sex as a substitute. If nothing else, recreational sex will provide a useful distraction and give people something to do. […] This is the man who went on to become, like his equally perverted contemporary Alfred Kinsey, one of the godfathers of the Sexual Revolution of the 1960s. From the likes of Kinsey and Reich, the easily duped Americans were to receive instructions on how to conduct themselves sexually. (For corroborative details, see Wilhelm Reich [pdf download]) As part of the neo-Freudian school of psychoanlysts, Reich received the enthusiastic support of a number of psychiatrists and writers, many of them part of the Jewish psychoanalytic sub-culture that was so important to erecting a powerful critique of Western culture, reaching its peak influence in the post-WWII era: Herbert Marcuse, Erich Fromm, Adorno, Horkheimer, Alexander Lowen, Stanley Keleman, Moshe Feldenkreis, Ida Rolf, Paul Goodman, Norman Mailer, Allen Ginsberg, Saul Bellow, Fritz Perls and Arthur Janov (see here and here). […] Here is a revealing look at one Jewish pornographer, Al Goldstein, a pioneer in the smut business: Henry Makow, in an article titled “Playboy and the (Homo) Sexual Revolution,” expands on the Jewish role in the promotion of sexual deviance and degeneracy:
The radical feminist movement, which spearheaded the push for the legalization and normalization of abortion, “women’s liberation”, the destruction of the traditional role of the woman in society, and the destruction of the family unit, was led by Jews like Betty Friedan, Bella Abzug, and Gloria Steinem. A revealing article published in The Jewish Daily Forward titled, “Why Are There So Many Jewish Feminists?” offers us a unique insight into the Jewish-led radical feminist movement:
The Jewish role in shaping Western immigration policy, which has resulted in the systematic flooding of non-European peoples into Europe and European-derived countries including the United States, Canada, and Australia, is a major technique of Jewish destabilization. Dr. Kevin MacDonald has written extensively on this topic. What follows is the abstract of Dr. MacDonald’s 1998 paper “Jewish Involvement in Shaping American Immigration Policy, 1881-1965: A Historical
This mass immigration, multicultural agenda has been promoted by organized Jewish groups for decades now. But what is their goal? Earl Raab, former head of the Institute of Jewish Advocacy, explained what this agenda’s end goal eventually is:
Jews like Barbara Lerner Spectre openly call for the destruction of European society by promoting “multiculturalism” and mass immigration:
Adolf Hitler, writing in Mein Kampf, described the subversive and destructive nature of organized Jewry’s influence on Western civilization:
Traditional Western civilization has essentially been destroyed by organized Jewry. Jewry must be viewed as a hostile, dangerous, and very well organized minority, constantly conniving and scheming to defraud and deceive their Gentile hosts. They cannot survive without us. Let’s all recognize the destructive force of international Jewry, and agree to outlaw these criminals from any position of influence in society or government forever. ____________________________________
On Monday, December 3rd, I’ll be joined by William Finck of Christogenea.org and The Mein Kampf Project on Truth Militia Radio with John Friend. William and I will be discussing the origins of the criminal network known today as international Jewry, Adolf Hitler, Mein Kampf, WWII and related matters. We’ll focus primarily on Chapter XI of Mein Kampf, Nation and Race, and also discuss ethnic nationalism versus civic nationalism, fascism, National Socialism, communism, and international capitalism. Be sure to check out William’s Christogenea radio broadcasts on TalkShoe.
Posted by John Friend
|
Zorganizowane żydostwo: niszczyciele cywilizacji zachodniej „Nie zacząłeś jeszcze doceniać prawdziwej głębi naszej winy. Jesteśmy intruzami. Jesteśmy zakłócaczami. Jesteśmy wywrotowcami. Zabraliśmy twój naturalny świat, twoje ideały, twoje przeznaczenie i dokonaliśmy w nich spustoszenia. – Marcus Eli Ravage, autor żydowski, cytat ze stycznia 1928 r. w wydaniu Century Magazine „My Żydzi, my, niszczyciele, pozostaniemy niszczycielami na zawsze. Nic, co zrobisz, nie spełni naszych potrzeb i wymagań. Zniszczymy na zawsze, ponieważ potrzebujemy własnego świata, świata Boga, którego budowanie nie leży w waszej naturze. – Maurice Samuels, autor żydowski, cytat z You Gentiles
Przez stulecia zorganizowane żydostwo przewodziło wysiłkom zmierzającym do obalenia, skorumpowania i ostatecznie zniszczenia tradycyjnej zachodniej cywilizacji i wszystkiego, co ona reprezentuje. Henry Makow w recenzji książki E. Michaela Jonesa „ Żydowski duch rewolucji i jego wpływ na historię świata” opisał rolę, jaką zorganizowane żydostwo odegrało w osiągnięciu tego celu, jako „wywrotową w najgłębszym sensie, wywracającą Wolę Boga”, „Logos „Chrystusowa Ewangelia miłości, wrodzony projekt i cel stworzenia, porywająca ludzkość i zatrzymująca jej rozwój zgodnie z nakazami kabalistycznymi i talmudycznymi”. Poprzez kontrolę nad mediami i Hollywood, wpływ na kulturę popularną i sztukę, różne ruchy intelektualne i „sprawiedliwości społecznej”, w tym kulturowy marksizm, feminizm i radykalny homoseksualizm, promowanie pornografii i degeneracji seksualnej oraz popieranie masowej imigracji i „wielokulturowość” w Europie Zachodniej i krajach wywodzących się z Europy (Stany Zjednoczone, Kanada, Australia i Nowa Zelandia), zorganizowane żydostwo z pewnością obrał za cel zniszczenie tradycyjnej cywilizacji zachodniej. Te techniki destabilizacji reprezentują żydowski spisek mający na celu kulturową, duchową, polityczną i ekonomiczną korupcję, zanieczyszczanie i niszczenie przede wszystkim kultury europejskiej i ogólnie wszystkich przyzwoitych, honorowych kultur tubylczych. Zorganizowane międzynarodowe żydostwo należy postrzegać jako wrogą elitę zdecydowaną zniszczyć zachodnią cywilizację. W przedmowie „Kultura krytyki” dr Kevin MacDonald wyjaśnia to całkiem dobrze : CofC opisuje, jak żydowscy intelektualiści zainicjowali i rozwinęli szereg ważnych ruchów intelektualnych i politycznych w XX wieku. Twierdzę, że ruchy te są próbami zmiany społeczeństw zachodnich w sposób, który zneutralizowałby lub położył kres antysemityzmowi i zwiększyłby perspektywy ciągłości grupy żydowskiej w sposób jawny lub półtajemniczy. Kilka z tych ruchów żydowskich (np. zmiana polityki imigracyjnej faworyzująca narody pozaeuropejskie) próbowało osłabić siłę swoich postrzeganych konkurentów — narodów europejskich, które na początku XX wieku objęły dominującą pozycję nie tylko w swoich tradycyjnych ojczyznach w Europie, ale także w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie i Australii. Na poziomie teoretycznym ruchy te są postrzegane jako wynik konfliktów interesów między Żydami i nie-Żydami w konstruowaniu kultury i różnych kwestiach polityki publicznej. Ostatecznie ruchy te są postrzegane jako wyraz grupowej strategii ewolucyjnej Żydów w ich rywalizacji o dominację społeczną, polityczną i kulturową z nie-Żydami. […] Od lat sześćdziesiątych XX wieku wyłoniła się wroga, przeciwna elita, która zdominowała debatę intelektualną i polityczną. Jest to elita, która niemal instynktownie nienawidzi tradycyjnych instytucji kultury europejsko-amerykańskiej: jej religii, zwyczajów, manier i postaw seksualnych . MacDonald argumentuje, że cywilizacja zachodnia zasadniczo uległa judaizacji, gdy rewolucyjni żydowscy przywódcy intelektualni i kulturalni, w tym Theodore Adorno, Siegfried Freud i inni, a ich idee zostały „gorliwie przyjęte przez zdecydowaną większość nieżydowskich intelektualistów”, co pokazuje, jak „Zachodni świat intelektualny uległ judaizacji – że żydowskie postawy i interesy, żydowskie upodobania i antypatie stanowią teraz kulturę Zachodu, zinternalizowaną zarówno przez Żydów, jak i nie-Żydów”. Doktor MacDonald kontynuuje: Judaizacja Zachodu nigdzie nie jest bardziej widoczna niż w kulcie Holokaustu jako centralnej ikony moralnej całej cywilizacji . Zmiany te stanowią głęboką transformację w stosunku do tradycji krytycznego i naukowego indywidualizmu, która kształtowała zachodnią tradycję od czasów Oświecenia. Co ważniejsze, z powodu głęboko zakorzenionej żydowskiej wrogości wobec tradycyjnej kultury zachodniej , judaizacja Zachodu oznacza, że narody, które stworzyły kulturę i tradycje Zachodu, poczuły się głęboko zawstydzone swoją własną historią – co z pewnością było preludium do ich upadek jako kultury i jako narodu . Ten kulturowy, duchowy i intelektualny atak zorganizowanych interesów żydowskich na tradycyjną kulturę zachodnioeuropejską musi zostać uznany, aby uniknąć całkowitego zniszczenia narodów europejskich. Kilka tygodni temu John Kamiński i ja omawialiśmy niektóre techniki destabilizacji, których zorganizowane żydostwo użyło w swojej walce z europejską kulturą i europejskimi narodami, które obejmują:
Jest dość dobrze znanym, choć niewypowiedzianym faktem, że Żydzi kontrolują zachodnie media i Hollywood. Na początku lata The Times of Israel opublikował na blogu post zatytułowany „Żydzi kontrolują media”, a żydowski pisarz Joel Stein otwarcie przechwalał się w Los Angeles Times, że Żydzi kontrolują Hollywood i inne aspekty amerykańskiej kultury, rządu i finansów. Neal Gabler, kolejny żydowski pisarz, napisał Ich własne imperium: jak Żydzi wynaleźli Hollywood, dokumentując rolę Żydów w Hollywood. The Jewish Daily Forward opublikował kilka tygodni temu artykuł napisany przez Douglasa Wolka zatytułowany „Faster Than a Speeding Tallis: Exploring Jewish Roots of Superman and American Comics”, szczegółowo opisujący wpływ Żydów na przemysł komiksowy. Wolk opisuje amerykański przemysł komiksowy jako wyraz kultury żydowskiej i pisze, że „od końca lat trzydziestych do połowy lat siedemdziesiątych „naprawdę wielu Żydów było zaangażowanych w tworzenie najważniejszych amerykańskich komiksów, o superbohaterach i nie tylko”. On kontynuuje: Bez żydowskich twórców nie byłoby Supermana, Batmana, Archiego, Mada, „Mausa”, „Kontraktu z Bogiem” ani żadnej z głównych postaci Marvel Comics wprowadzonych w latach 60-tych. Stan Lee, Jerry Siegel, Joe Shuster, Eisner, Harvey Kurtzman, Jack Kirby, Bob Kane, Bill Finger: wszystkie najważniejsze nazwiska w historii amerykańskiego komiksu i Żydzi, wszyscy . I z kilkoma wyjątkami nigdy nie robili z tego szczególnie wielkiego halo w miejscach publicznych . Niedawno The Jewish Daily Forward zamieścił artykuł zatytułowany „Żydowskie pochodzenie potworów filmowych”, którego autorem jest Michael Kaminer, opisując rolę Żydów w tworzeniu różnych filmów o potworach w Hollywood na przestrzeni lat. Krótki fragment: Nie wyglądają na powiązane. Ale kultowe potwory filmowe, takie jak Mumia, Wilkołak, Dracula i stworzenie Frankensteina mają wspólne pochodzenie . Carl Laemmle, węgiersko-żydowski imigrant, założył w 1912 roku firmę Universal Studios ; pod egidą jego syna, Carla Jr., studio wprowadziło najbardziej pamiętne potwory w kinie. Inny żydowski uchodźca, Curt Siodmak, napisał scenariusze do filmów o stworach Universal, w tym „Człowieka-wilka”, „Wędrowałem z zombie” i „Bestia o pięciu palcach”. […] Kultura amerykańska jest zasadniczo kulturą żydowską, zwłaszcza amerykańską kulturą popularną, która rozwinęła się w ciągu ostatnich 70 lat od wynalezienia telewizji. Czy naprawdę kogokolwiek już dziwi, że wszystko, co widzisz w telewizji i filmach, to pornograficzne, poniżające, obrzydliwe brudy i orwellowska propaganda demonizująca historycznych i obecnych wrogów żydostwa, jednocześnie bezkrytycznie wychwalając Izrael i wszystko, co złe w amerykańskiej kulturze ? (Zobacz także „Tajne cele komunizmu bliskie realizacji” Henry’ego Makowa ) Radykalny ruch homoseksualny i LGBT jest wspierany i kierowany przez Żydów od dziesięcioleci, jak potwierdza ta lista . Oto krótka próbka niektórych Żydów stojących za tym zdeprawowanym ruchem, który stara się całkowicie obalić tradycyjną koncepcję małżeństwa, relacji rodzinnych i rodzicielstwa:
Żydowski magazyn Tablet zamieścił obszerną biograficzną hagiografię zdeprawowanego Żyda, który zainicjował kampanię na rzecz małżeństw homoseksualnych, w artykule zatytułowanym „Żydowski pionier małżeństw homoseksualnych: aktywistka o imieniu Faygele ben Miriam rozpoczęła walkę stanu Waszyngton o małżeństwo ponad 40 lat temu”: Dziesiątki lat zanim jakikolwiek stan poważnie rozważał legalizację małżeństw homoseksualnych, na długo zanim ktokolwiek pomyślał o stworzeniu – nie mówiąc już o uchyleniu – polityki zwanej „Nie pytaj, nie mów”, zanim Reagan, przed AIDS, zanim Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne ustaliło, że homoseksualizm nie był chorobą psychiczną i zanim urodziła się połowa ludzi obecnie mieszkających w Ameryce, niejaki John Singer wszedł do biura pozwoleń na zawarcie związku małżeńskiego w hrabstwie King w Seattle . Był rok 1971. Towarzyszył mu inny mężczyzna, Paul Barwick, którego poznał niedawno na spotkaniu oddziału Frontu Wyzwolenia Gejów w Seattle. Barwick właśnie wrócił z Wietnamu, miał 24 lata i wciąż wychodził z ukrycia. Piosenkarka była trochę starsza, miała 26 lat, była bardzo nieobecna i bardzo polityczna. Służył jako sanitariusz wojskowy w Niemczech ze względu na swój status osoby odmawiającej służby wojskowej ze względu na przekonania. W miejscu zarezerwowanym dla religii jego nieśmiertelnik wojskowy głosił: „Kultura etyczna”. Wcześniej, na studiach w Nowym Jorku, był jedynym członkiem swojej jednostki ROTC, który należał także do SDS – Studenci na rzecz Towarzystwa Demokratycznego. Ci dwaj mężczyźni, Singer i Barwick, szybko zostali przyjaciółmi, okazjonalnymi kochankami i, w pewnym sensie, partnerami biznesowymi. „Celem było wyzwolenie gejów” – wyjaśnił niedawno Barwick, obecnie 65-letni mieszkający w San Francisco. Na oczach grupy lokalnych mediów, które zostały wcześniej ostrzeżonych, Singer i Barwick podeszli do biurka audytora okręgowego, niejakiego Lloyda Hary, i powiedzieli mu, że chcą pozwolenia na zawarcie związku małżeńskiego. Hara odmówiła. Tak rozpoczął się jeden z pierwszych – i najmniej znanych – procesów sądowych dotyczących małżeństw homoseksualnych w kraju, Singer przeciwko Hara. Zakończyło się to niepowodzeniem w 1974 r., kiedy Sąd Apelacyjny stanu Waszyngton w zasadzie wyśmiał mężczyzn poza sądem. Ale w tym czasie Singer miał już za sobą kolejną walkę i nowe imię, Faygele ben Miriam, które przyjął, aby jednocześnie poprawiać homofobów („ Faygele” w jidysz oznacza „mały ptaszek” lub „pedał” ) i uhonorować swoją matkę, Miriam Piosenkarz. Ten wyjątkowo uparty mężczyzna, który zmarł 12 lat temu w tym tygodniu, był w swoich czasach ogromną siłą w polityce gejowskiej stanu Waszyngton i stał na czele – naprawdę, poza wiodącą przewagą – tego, co ostatecznie stało się narodowym dążeniem do osiągnięcia tego samego - prawa do małżeństw homoseksualnych . „Ma znaczenie, ponieważ był częścią pierwszej fali par, które kwestionowały niesprawiedliwe i nieuczciwe odmawianie wolności zawarcia małżeństwa” – powiedział Evan Wolfson, założyciel grupy wolnościowej Freedom to Marry i autor książki Why Marriage Matters. „I przemawiał w imieniu milionów w czasie, gdy pod pewnymi względami homoseksualiści dopiero zaczynali opowiadać się za pełnym włączeniem i prawem do bycia wpuszczonym, a nie tylko pozostawionym samym sobie”. W osobnym artykule w Tablet zatytułowanym „Nie pytaj, nie pytaj: artyści, szczególnie w teatrze, wciąż nękani są obelgami „Gay Commie Żyd”. Ale jak do tego doszło?” Krytyk sztuki Allen Ellenzweig dalej dokumentuje żydowską infiltrację i wywrotowość amerykańskiej kultury. Ten kulturowy atak nie mieścił się w podręczniku kulturowych marksistów ze szkoły frankfurckiej , którzy wepchnęli homoseksualizm, perwersję i degenerację do głównego nurtu amerykańskiego społeczeństwa. Ellenzweig pisze: Po drugiej wojnie światowej wydawało się, że kultura amerykańska, wysoka i niska, została przejęta przez Żydów : Danny Kaye w filmach, George Burns i Milton Berle w telewizji, Norman Mailer i Saul Bellow w literaturze, Arthur Miller w teatrze, Jerome Robbins w balecie i na Broadwayu, Leonard Bernstein na Broadwayu i w sali koncertowej. W kontekście zimnej wojny amerykański produkt – jazz, muzyka symfoniczna, dramat, taniec nowoczesny i balet – stał się walutą wymiany kulturalnej w udowadnianiu wyższości Wolnego Świata. Byliśmy mistrzami. Jak pisze historyk Michael Sherry: „Z powodu dumy narodowej, aspiracji do imperium kulturalnego i obawy przed natarciem wroga Amerykanie prezentowali artystów jako symbole wolności narodu i kultury muskularnej”. […] Ale inna grupa zasiewająca ziemię amerykańskiej sztuki dojrzała do bardziej bezpośredniego znalezienia kozła ofiarnego: homoseksualiści. W przeciwieństwie do Żydów, nie trzeba ich rozciągać na publiczną przyzwoitość, na „grupę”, która nie miała ani instytucji społecznych budowanych przez Żydów przez dziesięciolecia, ani oficjalnej solidarności opartej na tradycji i wspólnej historii diaspory. Co zatem należy myśleć o rosnącej liczbie „zniewieściałych” wojowników zimnego powietrza w sztuce, którzy mieli być ambasadorami nowej amerykańskiej „kultury muskularnej”? Liczby takie jak Aaron Copland, Leonard Bernstein, Jerome Robbins, Arthur Laurents i Lincoln Kirstein dają wgląd w okres, w którym żydowscy homoseksualiści rozwinęli mieszane sieci społecznościowe i zawodowe, aby osiągnąć pozycję kulturową pomimo ograniczeń społecznych jako Żydzi, dyskryminacji ze względu na gejów i zagrożenia kariery zawodowej mężczyzn z lewicy politycznej . Chociaż wszystkich pięciu mężczyzn było Żydami, Robbins i Laurents – Rabinowitz i Levine – nosili nazwiska, które mogłyby zatrzeć tę różnicę, a Kirstein twierdził, że jego niemiecko-żydowska rodzina była „daleka od prawdziwej pobożności”. Wszyscy pochodzili od Aszkenazyjczyków i, z wyjątkiem Kirsteina, byli Amerykanami w pierwszym pokoleniu, a wielu z nich posługiwało się przynajmniej odrobiną jidysz, co zabarwiało rodzinny wzór. W kręgach kosmopolitycznych wszyscy byli dyskretnie znani jako przekraczający heteroseksualne normy okresu powojennego. Z całej piątki tylko Bernstein i Kirstein pobrali się, a sam Bernstein miał dzieci. Wszyscy musieli odnaleźć się w swoim życiu seksualnym w Ameryce znacznie różniącej się od tej, w której żyjemy obecnie . Systematyczne promowanie pornografii, dewiacji seksualnych, degeneracji i rozwiązłości było i pozostaje główną techniką destabilizacji kulturowej stosowaną przez międzynarodowe żydostwo w celu wypaczenia i zepsucia poczucia moralności w społeczeństwie, niszczenia zdrowych norm społecznych i wartości kulturowych, zastępując je homoseksualizmem, rozwiązłością i rozpusta. Dr Lasha Darkmoon opisuje początki tego ruchu i wiodącą rolę odgrywaną przez grupę zboczonych, obrzydliwych żydowskich „intelektualistów” w genialnym artykule zatytułowanym „Masters of Porn: The Systematic Promotion of Sexual Deviance”, opublikowanym w The Occidental Observer : Wielkim szokiem jest wiadomość, że obaj ojcowie rewolucji seksualnej byli seksualnymi zboczeńcami z ewangeliczną misją życiową: zarażać społeczeństwo swoimi zwariowanymi pomysłami i zamieniać świat w ogromne masturbatorium . Mam tu na myśli czołowego badacza seksu w II wieku, Alfreda Kinseya (1894-1956) i jego współczesnego, kultowego psychoanalityka Wilhelma Reicha (1897-1957). […] Według Freuda i jego zwolenników antysemityzm był powszechną patologią, która ma swoje korzenie w represjach seksualnych . Jego lekarstwem było „wyzwolenie seksualne”. Teoria w swojej najbardziej prymitywnej i najprostszej formie sprowadzała się do tego: zamiast czepiać się Żydów, dlaczego po prostu nie odpocząć i nie uprawiać seksu ? Podstawowym założeniem jest tutaj to, że seks jest wielkim wyzwolicielem i że wszelkie frustracje polityczne i ekonomiczne można złagodzić poprzez aktywność seksualną – szczególnie poprzez seks obsesyjny i uzależniający. Ludzie, którzy spędzają całe dnie na poszukiwaniu stymulacji seksualnej, w oczywisty sposób nie nadają się do organizowania pogromów, wzniecania krwawych rewolucji lub stawania się zagrożeniem dla bogatych i wpływowych. Taka w skrócie była filozofia Wilhelma Reicha , arcykapłana „przemysłu masturbacji”, zapożyczając sformułowanie z pracy magisterskiej E. Michaela Jonesa Libido Dominandi , w której bardzo szczegółowo omówiono Kinseya i Reicha. Seks według filozofów Rewolucji Seksualnej inspirowanych przez Reicha ma być panaceum na wszystkie problemy społeczeństwa: nowym opium dla ludu. Jeśli ludzie nie mogą mieć chleba, niech jedzą ciasto. Jeśli nie mogą mieć pracy, bezpieczeństwa, spełnienia i ważnego celu w życiu, niech zamiast tego uprawiają seks. Jeśli nic innego, seks rekreacyjny zapewni użyteczną odskocznię i da ludziom coś do zrobienia. […] To człowiek, który stał się, podobnie jak jego równie zboczony współczesny Alfred Kinsey, jednym z ojców chrzestnych rewolucji seksualnej lat sześćdziesiątych. Od takich jak Kinsey i Reich łatwo oszukani Amerykanie mieli otrzymać instrukcje dotyczące postępowania seksualnego. (Aby uzyskać szczegółowe informacje, zobacz Wilhelm Reich [pobierz plik PDF]) Jako członek neofreudowskiej szkoły psychoanalityków Reich otrzymał entuzjastyczne poparcie wielu psychiatrów i pisarzy, z których wielu należało do żydowskiej subkultury psychoanalitycznej, która była tak ważna dla wzniesienia potężnej krytyki kultury zachodniej , osiągając jej szczytowy wpływ w okresie powojennym: Herbert Marcuse, Erich Fromm, Adorno, Horkheimer, Alexander Lowen, Stanley Keleman, Moshe Feldenkreis, Ida Rolf, Paul Goodman, Norman Mailer, Allen Ginsberg, Saul Bellow, Fritz Perls i Arthur Janov (patrz tutaj i tutaj ). […] Oto odkrywcze spojrzenie na jednego żydowskiego pornografa, Ala Goldsteina , pioniera branży pornograficznej:
Henry Makow w artykule zatytułowanym „Playboy i (homo) rewolucja seksualna” rozwija rolę Żydów w promowaniu dewiacji i degeneracji seksualnych:
Radykalny ruch feministyczny, który przewodził naciskom na legalizację i normalizację aborcji, „wyzwolenie kobiet”, zniszczenie tradycyjnej roli kobiety w społeczeństwie i zniszczenie jednostki rodzinnej, był kierowany przez Żydów takich jak Betty Friedan , Bella Abzug i Gloria Steinem . Odkrywczy artykuł opublikowany w The Jewish Daily Forward zatytułowany „Dlaczego jest tak wielu żydowskich feministek?” oferuje nam wyjątkowy wgląd w kierowany przez Żydów radykalny ruch feministyczny:
Rola Żydów w kształtowaniu zachodniej polityki imigracyjnej, która doprowadziła do systematycznego napływu narodów pozaeuropejskich do Europy i krajów europejskich, w tym Stanów Zjednoczonych, Kanady i Australii, jest główną techniką żydowskiej destabilizacji. Doktor Kevin MacDonald napisał obszernie na ten temat. Poniżej znajduje się streszczenie artykułu dr MacDonalda z 1998 r. „Jewish Involvement in Shaping American Immigration Policy, 1881-1965: A Historical
Ten wielokulturowy program masowej imigracji jest promowany przez zorganizowane grupy żydowskie od dziesięcioleci. Ale jaki jest ich cel? Earl Raab , były szef Instytutu Rzecznictwa Żydowskiego, wyjaśnił , jaki jest ostateczny cel tego programu:
Żydzi tacy jak Barbara Lerner Spectre otwarcie wzywają do zniszczenia społeczeństwa europejskiego poprzez promowanie „wielokulturowości” i masowej imigracji:
Adolf Hitler w Mein Kampf opisał wywrotowy i destrukcyjny charakter wpływu zorganizowanego żydostwa na cywilizację zachodnią:
Tradycyjna cywilizacja zachodnia została w zasadzie zniszczona przez zorganizowane żydostwo. Żydostwo należy postrzegać jako wrogą, niebezpieczną i bardzo dobrze zorganizowaną mniejszość, nieustannie spiskującą i spiskującą, aby oszukać i oszukać swoich gojowskich gospodarzy. Nie mogą bez nas przetrwać . Uznajmy wszyscy niszczycielską siłę międzynarodowego żydostwa i zgódźmy się na zawsze zakazać tym przestępcom zajmowania jakichkolwiek wpływowych stanowisk w społeczeństwie lub rządzie. ____________________________________
W poniedziałek, 3 grudnia, dołączy do mnie William Finck z Christogenea.org i The Mein Kampf Project w Truth Militia Radio z Johnem Friendem . William i ja będziemy omawiać początki siatki przestępczej znanej dziś jako międzynarodowe żydostwo, Adolfa Hitlera, Mein Kampf , II wojnę światową i powiązane kwestie. Skoncentrujemy się przede wszystkim na rozdziale XI Mein Kampf , Naród i rasa, a także omówimy nacjonalizm etniczny w porównaniu z nacjonalizmem obywatelskim, faszyzmem, narodowym socjalizmem, komunizmem i międzynarodowym kapitalizmem. Koniecznie sprawdź audycje radiowe Williama Christogenea w TalkShoe .
Opublikowane przez Johna Frienda
|
